ไม่รู้ตอนนี้ยังมีใครคิดถึง Rachael Leigh Cook อยู่หรือเปล่านะครับ แต่ถ้าเป็นเมื่อ 17 ปีก่อนล่ะก็ เชื่อว่าวัยรุ่น (ณ ตอนนั้น) คงจำได้ว่าเธอแสดงได้น่ารักแค่ไหนใน She’s All That

หลังจากแจ้งเกิดในตอนนั้น เธอก็ไม่มีผลงานที่เข้าเป้าเป็นชิ้นเป็นอันอีกเลย จนระยะหลังนี่เธอก็เน้นเล่นซีรี่ส์ หรือไม่ก็หนังทีวีครับ (เท่าที่ทราบคือตอนนี้เธอแต่งงานแล้วด้วย) ซึ่งในฐานะที่ผมติดตามผลงานของเธอมา ผมก็จะหมั่นสรรหามาดูเสมอให้หายคิดถึง ^_^

นี่ก็เป็นหนังรักโรแมนติกสไตล์ Hallmark ครับ เน้นเนื้อหาสนุกๆ สบายๆ มีฉากหลังสวยๆ งามๆ มีต้นไม้และธรรมชาติเพิ่มความสดชื่น กับเรื่องนี้ก็บอกได้เลยครับว่าใครชอบหนังรัก Hallmark ก็น่าจะเพลินกับหนังเรื่องนี้ได้

เรื่องวุ่นๆ เริ่มเมื่อ แฟรงกี้ บาลด์วิน (Cook) กับ เนท เดอลูกา (Brendan Penny) ต่างก็อ้างสิทธิถือครองไร่องุ่นซอร์เรนโต้ ซึ่งก็แน่ล่ะครับว่าทั้งคู่ตกลงกันไม่ได้ อันนำมาสู่ความรักและความเข้าใจที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นกลางไร่องุ่นกรุ่นรักแห่งนี้

อย่างแรกที่ไว้ใจได้เสมอในหนัง Hallmark คือฉากสวยๆ ครับ ไร่องุ่นในเรื่องถือว่าสวยและเป็นธรรมชาติมากๆ แค่จินตนาการว่าเราได้ไปเดินเล่นในไร่แบบนี้ตอนเช้ามืด หมอกจางๆ เจือกลิ่นน้ำค้างอ่อนๆ มันคงฟินแบบไม่อาจบรรยายได้ทีเดียว

ส่วนเนื้อเรื่องก็ลงสูตรหนังรักครับ แต่ก็ทำออกมาได้ดี อย่างแรกคือ 2 นักแสดงเล่นกันได้ดีครับ Cook นั่นเอาอยู่อยู่แล้วกับบทแบบนี้ เป็นสาวแกร่งที่แฝงความอ่อนโยนไว้ บางครั้งก็ร้ายเล็กๆ แบบน่าหยิก ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบครับ

ส่วนบท เนท ของ Penny ก็เล่นได้เรื่อยๆ ครับ แต่ก็ยอมรับว่า Cook เธอดูจะมีบารมีเยอะกล่าวเลยทำให้บทของแฟรงกี้ดูจะเด่นกว่าเหมือนกัน แต่พอดูจนจบแล้วเราก็ยอมรับได้ครับว่าแฟรงกี้กับเนทดูจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันดีในท้ายสุด

อย่างที่เคยบอกครับว่าหนังรักโรแมนติกทุกวันนี้ ไม่ค่อยได้มีเข้าโรงสักเท่าไร นานทีจะมีสักเรื่อง แล้วก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเข้าเป้า แต่ก็ยังดีครับที่มีหนังรัก Hallmark มาให้ได้ดูอยู่ ก็ทำให้คนที่ชอบดูหนังเบาๆ รักๆ แบบผมได้มีที่พึงบ้าง

หนังก็มาพร้อมแง่คิดที่อาจจะเดิมๆ แต่ก็ไม่เคยเก่าครับ อย่างบ่อเกิดความของรักในอะไรสักอย่าง ล้วนต้องเริ่มจากความเข้าใจ ไม่ว่าจะคน สัตว์ หรือสิ่งของก็ตาม การยึดครองหรือถือครองด้วยกำลังหรือการบังคับนั้น มันไม่อาจทำให้เราได้สิ่งนั้นมาแบบยั่งยืน

อันว่าความรักก็เกิดจากการที่เราใช้เวลาอยู่กับสิ่งนั้น คนนั้น หรือสถานที่นั้นนานพอครับ มันต้องมีการสังเกต มันต้องมีการปรับตัว มันต้องเรียนรู้กันและกัน จนเมื่อถึงจุดที่เราเข้าใจอีกฝ่ายมากพอแล้ว เดี๋ยวอะไรๆ มันก็จะดีขึ้นเอง

แต่หากใครตั้งแง่ว่าจะเอาชนะอย่างเดียว โดยไม่สนที่จะเรียนรู้ เอาแต่ยอมหักไม่ยอมงอ สุดท้ายแล้วแม้เราจะได้อะไรสักอย่างมา เราก็อาจต้องเสียอะไรสักอย่างไป ซึ่งนั่นไม่ใช่การ “ได้” อย่างแท้จริงสักเท่าไร

ก็เป็นหนังรักที่มีความเป็นผู้ใหญ่อยู่พอสมควรครับ ได้เห็น Cook อีกครั้งก็ดีใจแล้วล่ะ… ดูเธอในหนัง แล้วก็ดูตัวเองในกระจก… นี่เวลาล่วงมาเกือบ 20 ปีแล้วจริงๆ ใช่ไหมนี่ (คนชราแอบถอนหายใจ 555)
คะแนนความชอบ 6.5/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน