หลังจากภาคแรกทำออกมาเวิร์ก ก็ตามดูต่อกับภาค 2 ครับกับ Rurouni Kenshin: Kyoto Inferno ที่ทำออกมาเวิร์กเหมือนกัน

คราวนี้มือสังหารที่มาพร้อมเพลิงแค้น ชิชิโอ มาโคโตะ (Tatsuya Fujiwara) ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกองทัพซามูไรนอกแถว และมีแผนยึดครองประเทศญี่ปุ่น ทำให้ฮิมุระ เคนชิน (Takeru Satô) ซามูไรพเนจรเจ้าของดาบสลับคมต้องออกโรงอีกครั้ง

ระหว่างดูก็ทำใจครับว่าหนังคงยังไม่จัดเต็ม (ไม่งั้นจะไม่เหลืออะไรให้เล่นในภาคจบ) ซึ่งผลที่ได้ก็เป็นไปตามนั้นครับ เลยทำให้หนังมีช่วงช้าๆ อยู่บ้าง แต่โดยรวมยังนับว่าน่าพอใจ ดาราเล่นดี เนื้อเรื่องมีปมในระดับหนึ่ง แล้วก็มีไคลแม็กซ์ที่ยิ่งใหญ่พอสมควร

ด้านแอ็กชันก็อย่างที่คิดครับ มีพอประมาณแต่ยังไม่จัดหนัก จุดที่หนังทำท่าจะเน้นมากกว่าคือสาระครับ เป็นการวิพากษ์ผลแห่งสงคราม ที่เกิดเพราะคน 2 กลุ่มขัดแย้งและมุ่งหมายจะกุมอำนาจ โดยแต่ละฝ่ายก็มีเหตุผลในแบบของตน และอ้างว่าทำเพื่อประชาชนชาวญี่ปุ่นแบบต่างมุมกันไป

แต่ความจริงคือไม่ว่าฝ่ายไหนชนะก็ตาม ก็จะมีฝ่ายที่พ่ายแพ้กลับมาหาทางเอาชนะอยู่ดี ไม่มีวันจบสิ้น

และไม่ว่าใครจะชนะหรือแพ้ ผู้ที่ต้องพลอยมารับผลกระทบทุกข์ยากลำบากเข็ญเป็นพักๆ ก็คือประชาชนคนเดินดินนี่แหละครับ

ผมชอบที่หนังสะท้อนมุมที่ว่า “เด็กนั่นแหละ คืออาวุธที่สำคัญที่สุดของอนาคตญี่ปุ่น”

เมื่อเกิดสงครามขึ้น แทนที่เด็กจะได้มีเวลาเล่าเรียน มีเวลาเติบโต มีเวลาเข้าถึงสาระสำคัญแห่งชีวิตและการปรับตัวอยู่ร่วมกัน พวกเขากลับต้องมาเรียนรู้เรื่องการแก่งแย่ง เข่นฆ่า และเอาตัวรอดในทุกวิถีโดยไม่เน้นกติกา แบบนั้นอนาคตไม่มีทางไปถึงไหนครับ ได้แต่นับ 1 2 3 (รบกันฝ่ายนั้นชนะ)… 1 2 3 (รบใหม่อีกฝ่ายชนะ).. 1 2 3 (รบกันอีก อีกฝ่ายชนะอีกแล้ว)… 1 2 3… เมื่อไรจะสิ้นสุด และเมื่อไรจะได้เริ่มต้น?

ผมชอบฉากตอนชิชิโอเปิดตัวครับ อลัง มากับไฟ ดูเจ๋งดี แล้วก็ตอนท้ายเมื่อเกียวโตเป็นทะเลเพลิง ทำได้ไม่เลวทีเดียว

โดยรวมถือเป็นภาคต่อที่น่าพอใจครับ
คะแนนความชอบ = 7.5/10 ครับ
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน