เป็นหนังที่มีคนถามกันเข้ามามากที่สุดในตอนนี้เลยครับ ถามว่าผมดูหรือยัง ราวกับรู้ใจน่ะครับว่าเรื่องนี้ผมเล็งรอดูแน่นอน เพราะผู้กำกับคือ Giuseppe Tornatore แห่ง Cinema Paradiso, The Legend of 1900 และ Malena แต่ละเรื่องที่ว่านี่ผมก็โปรดปรานทั้งนั้นเลย

เรื่องของนักค้าศิลปวัตถุมือเก๋า เวอร์จิล โอลด์แมน (Geoffrey Rush) ที่เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงและพิถีพิถัน (จนบางทีก็ออกแนวเยอะ) แล้วจู่ๆ เขาก็ได้รับการติดต่อจากแคลร์ อิบเบทสัน สาวลึกลับเจ้าของคฤหาสน์หลังโตที่เต็มไปด้วยของโบราณมากมาย

แคลร์อยากให้เวอร์จิลไปช่วยประเมินราคาศิลปวัตถุต่างๆ แต่ตอนแรกเวอร์จิลก็ไม่ชอบใจเท่าไรเพราะแคลร์เหมือนจะหลบเลี่ยง ไม่ยอมมาพบหน้าเขาเลย แต่กระนั้นเขาก็ยังรับงานนี้ต่อ… ถัดจากนี้ผมไม่เล่าล่ะนะครับ เพราะการดูเอง รู้เองจะทำให้ท่านได้อรรถรสสูงสุดในการชมหนังเรื่องนี้ครับ

ฟันธงเลยว่าผมชอบครับ ^_^ คนอื่นจะชอบหรือไม่อันนี้ไม่อาจทราบ แต่ผมบอกได้เลยว่าชอบมาก หนังออกแนวลึกลับครับ แต่ไม่ใช่ลึกลับแบบระทึกขวัญนะ ธีมจริงๆ มันคือหนังชีวิต+จิตวิทยาที่ตัวละครมาพร้อมความลึกลับ โดยหนังจะค่อยๆ พาเราไปรู้จักกับเวอร์จิล ก่อนที่จะพาเวอร์จิลไปรู้จักกับแคลร์ ซึ่งแคลร์นี่แหละครับที่เต็มไปด้วยความลับและปริศนา

ความรู้สึกระหว่างดูมันเหมือนผมได้ดูหนังลึกลับสไตล์ Roman Polanski น่ะครับ แบบเรื่อง Chinatown, Rosemary Baby, The Ninth Gate, Death and the Maiden, The Ghost Writer (ใครชอบหนังพวกนี้ ผมก็แนะนำให้ดูเรื่องนี้เลยครับ คาดว่าต้องโดน)

อันว่าหนังลึกลับสไตล์ Polanski นั้นจะโดดเด่นในการสร้างความฉงนในหัวผู้ชม คือมันจะมีโมเมนต์ให้เรางงว่านี่มันกำลังเกิดอะไรขึ้น? มันจะมีการทิ้งจิ๊กซอว์ชิ้นเล็กๆ ให้เราตามเก็บไปตลอดเรื่อง แต่ประเด็นคือจิ๊กซอว์เหล่านั้นน่ะ อาจจะนำหรือไม่นำเราไปสู่ภาพจริงก็ได้ ซึ่งนี่เป็นทีเด็ดในหนังลึกลับแบบ Polanski เลยล่ะครับ (คือคุณอาจ “ถูกหลอก” หรือไม่ก็ “หลอกตัวเอง” ได้ทุกเมื่อ)

และกับ The Best Offer นี้ Tornatore ก็ทำได้ไม่ยิ่งหย่อนครับ แม้มันจะไม่ได้คลาสสิกหรือสุดยอดเท่า Chinatown หรือ Rosemary Baby แต่ก็ทำออกมาได้น่าติดตาม พลังสำคัญอย่างแรกคือการแสดงระดับยอดเยี่ยมของ Rush ที่วาดลีลาได้สุดยอด เขาดูเป็นคนเย่อหยิ่ง ยะโส แต่ไม่ใช่คนไม่ดีนะครับ เขาแค่ไม่เก่งเรื่องการเข้าสังคม และเพราะเขารู้ในงานศิลปะแบบขั้นเทพ เลยทำให้เขามีอีโก้เยอะ

แต่ลึกๆ ภายในเขาก็โหยหาความสัมพันธ์และความรักไม่ต่างจากคนอื่นๆ (ดูจากของสะสมของเขาก็ได้ครับ มันสื่ออะไรได้เยอะเลย) ซึ่งทั้งหมดนี่ Rush แสดงได้สุดยอด แล้วยังได้ดาราสมทบอย่าง Jim Sturgess, Donald Sutherland และ Sylvia Hoeks มาเสริมทีม ทุกคนต่างก็เป็นองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้หนังเรื่องนี้ออกมาดี

จุดน่าสังเกตอย่างหนึ่งคือ แม้การแสดงของแต่ละคนจะน่าจดจำขนาดไหน แต่พวกเขาจะไม่เล่นจนจัดจ้าน ไม่เด่นจนบดบัง “ตัวเอกที่แท้จริงของหนัง” ซึ่งก็คือ “ความลึกลับน่าค้นหาของเรื่องราว” ซึ่งก็ต้องชม Tornatore ล่ะครับที่คุมทุกส่วนให้ออกมาได้พอดิบพอดีแบบนี้ (แล้วคราวนี้เขายังควบตำแหน่งเขียนบทเองอีกด้วยครับ)

องค์ประกอบอื่นๆ ก็ถึงฟอร์มครับ ไม่ว่าจะศิลปวัตถุต่างๆ, สถานที่สวยๆ หรือฉากบางฉากก็อาจไม่ได้สวย แต่ก็มีเอกลักษณ์และเสน่ห์ของมัน (อย่างภายในคฤหาสน์ที่แสนลึกลับของแคลร์เป็นต้น) และที่ลืมไม่ได้คือ Ennio Morricone คอมโพเซอร์ระดับตำนานที่รู้จังหวะในการบรรเลงดนตรีให้เหมาะกับเรื่องราวได้เสมอ

เป็นหนังที่ผมดูแล้วรู้สึกมีความสุขมากครับ เพราะไม่ได้เจอหนังลึกลับผสมดราม่าที่น่าติดตามแบบนี้มานานแล้ว ดูแล้วติดจริงๆ มันอยากรู้น่ะครับว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้น และอยากรู้ว่าหนังจะพาเราไปสุดที่ไหน อันที่จริงเมื่อถึงจุดหนึ่งผมเดาได้นะว่ามันจะจบแบบไหน แต่ด้วยความน่าติดตามและพลังที่หนังมีระหว่างทางมันทำให้เรารู้สึกเพลินน่ะครับ

และถ้าให้ว่าตามจริงแล้ว ผมว่าจุดเฉลยปมน่ะยังไม่ถือว่าเป็นตอนจบจริงๆ หรอก มันต้องฉากสุดท้ายถึงจะเรียกว่าเป็นบทสรุป ซึ่งผมถือว่าเป็นบทสรุปที่เปี่ยมความหมายและทำให้หนังโดนใจผมขึ้นอีกเยอะทีเดียว

เดี๋ยวผมจะสปอยล์ตอนจบนะครับ หากไม่อยากทราบไม่ควรอ่านต่อ เอาเป็นว่าผมอยากให้คอหนังลึกลับสไตล์ Polanski, แฟนหนัง Tornatore หรือแฟนผลงานของ Rush ได้ลองชมสักครั้งคราครับ หนังมีคุณค่าและน่าดูจริงๆ
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน