ดูแล้วสรุปได้ในทันทีเลยว่าชอบครับ มันอาจจะไม่ถึงกับสุดๆ โคตรๆ หรือสร้างความตื่นตาแปลกใหม่อะไรขนาดนั้น แต่ถือได้ว่าเป็นหนังที่ให้ความบันเทิงได้อย่างดี และสามารถจูงมือพาเรากลับสู่โลกแห่งเวทมนตร์อันน่าหลงใหลได้อีกครั้ง

ตัวเอกในการผจญภัยครั้งนี้คือ นิวท์ สคามันเดอร์ (Eddie Redmayne) ที่มาเยือนอเมริกาพร้อมกระเป๋าที่เต็มไปด้วยสัตว์วิเศษครับ ทีนี้เกิดมีสัตว์บางตัวหลบหนีออกมา เขาก็เลยต้องรีบตามพวกมันกลับมาก่อนจะก่อให้เกิดความวุ่นวาย

หนังยังมีพล็อตรองว่าด้วยบรรยากาศอันมาคุระหว่างเหล่าผู้วิเศษที่พยายามเก็บตัวให้พ้นจากสายตาของมนุษย์ธรรมดา กับเหล่ามนุษย์ที่ต่อต้านพ่อมดแม่มดซึ่งพล็อตหลังนี่เองที่ทำให้ความเข้มข้มของเรื่องราวในภาคนี้เพิ่มขึ้น

ช่วงต้นๆ ของหนังถือว่าเรื่อยๆ ครับ เดินเรื่องแบบเพลินๆ อาจจะยังไม่มีอะไรมาก เหมือนเป็นการปูพื้นตามสไตล์หนังทั่วๆ ไป ซึ่งของดีของเด็ดของหนังน่ะมันเริ่มช่วงกลางๆ เริ่มตั้งแต่ตอนที่นิวท์ก้าวลงไปในกระเป๋าของเขาน่ะครับ เมื่อนั้นเสน่ห์ของโลกเวทย์มนต์จะเริ่มทำงานแบบเป็นเรื่องเป็นราว

แล้วจากนั้นหนังก็น่าติดตามไปจนจบครับ มีปมมีอะไรให้ตามอยู่เรื่อยๆ พอถึงช่วงไคลแม็กซ์ถือว่าทำได้ไม่เลวครับ มันส์กว่าที่คาดไว้เหมือนกัน และยังมีช่วงที่ทำให้คนดูประทับใจได้อีกด้วย (อันนี้เกินคาดหน่อยๆ เพราะไม่นึกว่าจะมีอะไรที่มันซึ้งๆ อยู่ในหนังเรื่องนี้)

ประสบการณ์ที่น่าสนใจของผมระหว่างดูหนัง คือ พอดูแล้วผมรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างหนังที่สร้างจากบทภาพยนตร์และหนังที่สร้างจากนิยาย ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าบทหนังเรื่องนี้ J.K. Rowling เขียนคนเดียวเลย ซึ่งเธอเล่าได้สนุกดีครับ เพียงแต่รายละเอียด หรือ “โลก” ในหนังเรื่องนี้อาจยังไม่เปี่ยมมนต์เท่าตอนใน Harry Potter

บอกก่อนว่าผมจะไม่เปรียบเทียบในเชิงว่าอันไหนดีกว่านะครับ เพราะแม้เนื้อเรื่องจะอยู่ในจักรวาลเดียวกัน แต่เอาเข้าจริงมันมีความต่างในหลายๆ ด้าน ก็เลยแค่อยากชวนคุยถึงความแตกต่างแบบสนุกๆ เท่านั้น ^_^

จำได้ว่าตอนดู Harry Potter นั้น ผมรู้สึกถึงมนต์เสน่ห์ในหนัง รู้สึกเหมือนว่าได้ก้าวเข้าไปในโลกแห่งเวทย์มนต์ ได้ก้าวเข้าไปในโลกที่มีตำนาน, เรื่องราว, ทุกตัวละครมีที่มา, ทุกชะตากรรมมีความเกี่ยวเนื่องกัน ผมแทบจะรู้สึกเลยว่าอิฐแต่ละก้อนในฮอกวอตส์นั้นมีเรื่องราวของตัวเอง

ส่วนใน Fantastic Beasts มันยังไม่รู้สึกถึงขนาดนั้นครับ ส่วนหนึ่งอาจเพราะจังหวะการเดินเรื่องที่มีความเป็นภาพยนตร์มากกว่า เป็นเหมือนการต่อจุด เล่าจาก A ไป B ไป C ไป D ฯลฯ อาจมีการทิ้งปมชวนสงสัยเป็นพักๆ แต่อารมณ์จะยังไม่ถึงขั้นตอนดู Harry ที่เหมือนเราโดนโอบล้อมด้วยไม้กายสิทธิ์, ตำนานลอร์ดมืด, ของวิเศษต่างๆ, ร่มเงาแห่งปริศนา และเรื่องเล่าเมื่อครั้งอดีต ฯลฯ

แต่ก็ต้องถือว่า J.K. เล่าเรื่องได้โอเคล่ะครับ มันอาจไม่ถึงกับลื่นตลอดๆ แต่ก็สนุกและคงเอกลักษณ์ของโลกเวทย์มนต์ไว้ได้ ซึ่งจะว่าไปแล้ว J.K. อยู่กับโลกของ Harry มาหลายสิบปีน่ะครับ ไม่แปลกหากรายละเอียดใน Harry มันจะเต็มไปด้วยจินตนาการ เพราะเธออยู่กับมัน นอนพร้อมมัน ฝันถึงมัน สัมผัสถึงมัน จนทำให้บทภาพยนตร์ของ Harry ทุกภาค ล้วนเต็มไปด้วย “เรื่องราวระหว่างบรรทัด”

ในขณะที่โลกของนิวท์และเรื่องราวของยุคสมัยในหนังมันอาจจะ “ยังเยาว์” อยู่ มันอาจยังไม่มีกลิ่นอายของ “เรื่องราวระหว่างบรรทัด” แบบชัดเจน ซึ่งของแบบนี้ต้องรอดูต่อไปครับ เชื่อว่าพอเธอวาดภาพมันได้ครบ เราน่าจะได้เห็นอะไรที่มันมีเสน่ห์ มีมนต์ และมีรายละเอียดมากขึ้น (เพราะตอนแรกมีแผนจะทำแค่ 3 ภาค แต่คาดว่า J.K. คงปิ๊งไอเดียได้ภาพได้เรื่องจนครบองค์ ตอนนี้เลยประกาศเรียบร้อยว่าจะสร้างเป็น 5 ภาค)

David Yates (Harry Potter 5 – 7.2) ตามมากำกับครับ และน่าจะทำไปจนครบ 5 ภาคเลย ซึ่งก็ถือว่าเขาเหมาะกับการทำหนัง Harry นะ บรรยากาศและอารมณ์หลายๆ อย่างถือว่าได้ที่ มีกลิ่นอายโลกของ Harry Potter แต่ก็มีสไตล์ในแบบโลกเวทย์มนต์ของผู้ใหญ่ด้วย
(ยังไม่จบครับ พรุ่งนี้มาต่อกัน)
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน