ทุก วันนี้ผมยังตามดู CSI เวกัสอยู่เสมอครับ ออกมากี่ปีก็ตามดูกัน หรือพอช่อง Mono29 เอามาฉายผมก็ยังตามดู โดยเฉพาะปีแรกๆ ที่มีกริสซั่มอยู่ แม้จะดูครบทุกตอนแล้วก็เถอะ แต่พอเอาดูอีกก็ยังสนุก

สำหรับ CSI: Crime Scene Investigation ปี 14 อันเป็นปีล่าสุดที่เข้ามาในบ้านเรา (ปี 15 อเมริกาเพิ่งฉายจบไปครับ) ก็ยังดูได้เรื่อยๆ ตามสูตร แต่ยอมรับว่ามันไม่ติดเหมือนปีก่อนๆ จนอดถามตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น

พอถามปุ๊บในใจก็มีคำตอบน้อยๆ ผุดขึ้นมาเป็นพักๆ จนสรุปได้เป็นเรื่องเป็นราวดังต่อไปนี้

1. ผู้นำทีม CSI รุ่นแรกๆ (กริสซั่มของ Vegas, โฮราจิโอ้ของ Miami และแม็คของ NY) มีจุดร่วมเหมือนกันคือเขาดูเป็นผู้นำ เป็นประหนึ่งเซียนของแต่ละถิ่นที่ชอบคิดนอกกรอบ มองอะไรในมุมที่ต่างออกไป และจะเป็นคนคอยสอนและถ่ายทอดวิชาให้ลูกทีม

แต่ผู้นำ CSI รายล่าสุดอย่าง ดี.บี. รัสเซลล์ (Ted Danson) ดูจะมีบทบาทในส่วนนี้น้อยมาก อย่างปีล่าสุดนี่เหมือนเขามาคุมแบบคุมเฉยๆ น่ะครับ ไม่ได้ใกล้ชิดกับลูกน้อง ไม่ค่อยสอนงาน ไม่ค่อยได้โชว์เหนือ แม้จะมีตอนได้โชว์เดี่ยวบ้างในตอนที่ 19 ของปีนี้ (ที่มีเด็กวัยรุ่นมาก่อเรื่องในโรงพัก) แต่โดยรวมแล้วบารมีเขายังดูน้อยอยู่

และที่ติดใจมากๆ ก็คือ ในขณะที่หัวหน้า CSI คนก่อนๆ ดูจะคุมสถานการณ์ได้ คุมอารมณ์ได้ดีในระดับหนึ่ง แต่รัสเซลล์ดูจะหลุดอยู่หลายรอบ สีหน้าแสดงความตระหนกตกใจบ่อยมาก และดูจะห่างเหินกับลูกน้อง ไม่ใคร่จะเชื่อมั่นในตัวลูกน้องเหมือนหัวหน้าคนอื่นๆ (ดูจากกรณีตอนที่เกร็ก (Eric Szmanda) โดนเพ่งเล็ง เป็นต้น)

ที่ตลกคือ ไปๆ มาๆ คอนราด เอ็กลี่ (Marc Vann) หัวหน้า CSI กะกลางวันที่ตอนนี้กินตำแหน่งนายอำเภอ ที่สมัยก่อนดูจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับกริสซั่ม กลับยังดูสนิทกับพวกลูกทีม CSI มากกว่าด้วย

ยอมรับว่าผิดจากที่คาดไปพอสมควร เพราะตอนแรกนึกว่าดีบีจะมาเทพ และมาคุมทีม CSI ได้น้องๆ กริสซั่ม (เพราะเค้าหน้า ท่าทาง สีผม และหลายๆ อย่างดูเหมาะจะเข้ามาแทนกริสซั่ม) แต่ผลที่ได้กลับไม่ใช่อะไรแบบนั้น

ไปๆ มาๆ ผมดันชอบแลงสตัน (Lawrence Fishburne) มากกว่าแฮะ คือสมัยดูผมก็ไม่ได้ชอบแลงสตันนะ แต่พอลองดูลองเปรียบกัน ผมว่าเขาดูไปกันได้กับทีม

2. อันนี้นอกเรื่องนิดนะครับ ในทางกลับกัน Mark Harmon หรือ “เจโทร” แห่งทีม NCIS นับวันดูจะเข้าที่ขึ้นเรื่อยๆ จากที่ปีแรกๆ บารมีคุมทีมยังไม่เยอะเท่าไร…

3. เช่นเดียวกับจูลี่ ฟินเลย์ (Elisabeth Shue) ที่มาใหม่ไล่ๆ กับดีบี รายนี้ก็ดูจะสนิทกัน 2 คนกับรัสเซลล์ ก็ยิ่งทำให้พวกเขาดูมีช่องว่างกับทีม CSI เดิมมากขึ้นไปอีก (ส่วนหนึ่งคงเพราะเจ๊แคทเธอรีนเป็นตัวเปรียบ เลยไปกันใหญ่ 555)

4. คนที่พอจะน่าจดจำจริงๆ ก็คือพวกรุ่นเก่าอย่างนิค (George Eads), เกร็ก (Szmanda), ฮอดเจส (Wallace Langham) ตามด้วยหมออัล (Robert David Hall), ซาร่า (Jorja Fox), แบรส (Paul Guilfoyle) และเฮนรี (Jon Wellner) ที่จัดว่าน่าจดจำรองลงมา แต่กระนั้นพวกเขาก็ดูมีบทน้อยลงเยอะในปีนี้

5. ไปๆ มาๆ คนที่น่าจดจำเยอะหน่อยสำหรับผม คือหน้าใหม่ที่เพิ่งมาเมื่อ 3 – 4 ปีหลังอย่างมอร์แกน (Elisabeth Harnois) ที่ยังดูเป็นเนื้อเดียวกับทีมและขโมยความเด่นไปในหลายวาระ

6. คดีพยายามให้มันแปลก แต่มันกลับไม่ดึงดูดเหมือนสมัยก่อน เลยลองคิดแล้วก็ได้คำตอบครับ ว่าความสนุกของซีรี่ส์นี้อยู่ที่คดีครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งก็คือสัมพันธภาพระหว่างทีมนี่แหละ ทั้งการช่วยกันสืบ แบ่งหน้าที่ แทรกดราม่า กวนโอ๊ยกันบ้าง ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พอความเป็นทีมดูไม่ขลังเท่าของเก่า ความสนุกเลยลดปริมาณลง

7. ปีนี้ยังมีการเปิดตัว เจ้าหน้าที่เอเวอร์รี่ ไรอัน (Patricia Arquette) ที่จะมาเป็นหัวหน้าประจำ CSI: Cyber ด้วย ก็ลองดูกันต่อไปครับว่าเรื่องจะออกมาน่าพอใจไหม แต่ดูคร่าวๆ แล้วก็ไม่เลวครับ

สำหรับปีนี้ ก็เรื่อยๆ ครับ รอดูปีต่อไป ก็มาติดตามกันครับว่าทีมงานจะสามารถทำให้เรตติ้งกระเตื้องขึ้นไหม เพราะปี 13 – 14 นี่ได้เรตติ้งน้อยที่สุดในบรรดา 14 ปีที่ผ่านมาครับ ปี 13 ได้ 11.63 ปี 14 กระเตื้องมานิดหนึ่ง ได้ 11.83 ในขณะที่รุ่นกริมซั่มนี่ ได้ 20 ขึ้น ขนาดรุ่นแลงสตัน น้อยสุดยังแค่ 13.52

ก็เป็นกำลังใจให้ในฐานะแฟนเก่าแก่จ้า

ติดตามมาตั้ง 14 ปี… นานเหมือนกันนะนี่
คะแนนความชอบ 6/10 ครับ
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน