พูดตรงๆ ว่าสมัยเด็กผมกลัวผีนะ กลัวจริงอะไรจริงตามประสาเด็กที่โตมากับเรื่องเล่าผีสางสารพัด ไหนจะอ่านหนังสือผีๆ (สมัยก่อนจำได้ว่าออกเยอะมาก โดยเฉพาผีญี่ปุ่น) และดูหนังผีอีก จำได้ว่าเคยกลัวขนาดไม่กล้าไปเข้าห้องน้ำเลย

แต่พอโตขึ้น ความกลัวเริ่มลดขนาดลงตามลำดับ จนมันหาย และหายไม่หายเปล่า เพราะระยะหลังกลายเป็นรำคาญและหมั่นไส้ผีซะอีก โดยเฉพาะผีที่อาละวาดทำร้ายคนแบบเกเรเกตุง คนเขาไม่เกี่ยวซะหน่อย ไปทำเขาทำไม

เรื่องผีเรื่องแรกๆ ที่ผมเกิดอารมณ์นี้น่าจะเป็นเรื่องเลือดผีน่ะครับ จำได้เลย ที่เป็นเรื่องของชายหญิงคู่หนึ่งที่ตัดสินใจฆ่าตัวตายพร้อมกันโดยหวังว่าจะได้ไปครองคู่ในภพหน้า แต่ดันมีคนไปเจอ และมีคนมาให้เลือดเพื่อช่วยฝ่ายชายไว้ ทีนี้ฝ่ายหญิงเลยโกรธและมาตามล่าคนที่ช่วยฝ่ายชาย

เรื่องนี้ดูในโรงด้วยครับ จำได้หงุดหงิดมาก คือพอเข้าใจนะว่าที่เจ๊ผีแกโกรธก็มีเหตุผล แต่เจ๊เล่นไม่แยกแยะเลยอ้ะ เขาแค่ช่วย จะต้องไปไล่ฆ่าเขาทำไม และถ้าเจ๊ฆ่าคนได้นะ ทำไมเจ๊ไม่ฆ่าแฟนเจ๊เลยล่ะ จะได้รีบไปอยู่ด้วยกัน จะฆ่าคนอื่นให้มันอ้อมโลกทำไม

นับแต่นั้นมา ผมจะดูหนังผีแล้วเกิด 2 ความรู้สึกภายใน ความรู้สึกแรกคือรู้สึกไปตามบรรยากาศ ว่ามันน่ากลัวไหม ทำออกมาหลอนไหม อันนี้อันหนึ่ง ส่วนอีกความรู้สึกคือนั่งจาระไนผี ว่าผีตัวนี้มีเหตุผลไหม หรืองี่เง่าเข้าขั้นไหม (555)

และสำหรับเรื่องนี้ หนังเหมือนเป็นลูกผสมระหว่าง The Amityville Horror, Poltergeist แล้วก็ The Conjuring ครับ เรื่องของครอบครัวหนึ่งที่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ แล้วก็เจอผีรังควานจนต้องเชิญบาทหลวงมาปราบผีตามระเบียบ

พอเล่าไปก็นึกได้ว่ามันเหมือน The Exorcist ด้วยครับ มีฉากไล่ผีตอนท้ายด้วย เอาเป็นว่าหนังมันยำตำซั่วมากๆ จากข้อมูลที่มีคือหนังเป็นสัญชาติเปรูครับ จากที่จำได้นี่ผมน่าจะยังไม่เคยดูหนังของประเทศนี้มาก่อนเหมือนกัน

ในแง่ของหนังผี หนังก็ตามสูตรน่ะครับ นั่นคือบ้านจะต้องดูมืดๆ อึมครึม เปิดไฟน้อยๆ มีที่มืดเยอะๆ แล้วจากนั้นเด็กก็จะเป็นคนเจอเรื่องแปลกๆ ก่อน แล้วเรื่องก็จะค่อยๆ หนักขึ้นจนต้องหาทางปราบและหาทางหนีออกจากบ้านนั้น

ว่าแบบตรงๆ คือหนังไม่ได้ใหม่อะไรครับ บรรยากาศจริงๆ ก็โอเคสำหรับหนังผี แต่ก็ไม่ได้หลอนเป็นพิเศษหรือน่าจดจำอะไร หลายมุกมาจากอะไรเดิมๆ กระทั่งมุกไล่ผีตอนท้ายก็ยังเดินตามรอย The Exorcist แบบเต็มๆ

ส่วนปีศาจในเรื่องก็ทำให้ผมหงุดหงิดเหมือนกันครับ จะไปทำคนอื่นเขาทำไมนักหนา คือมันกลายเป็นผีที่ไม่ควรค่าแก่การทำความเข้าใจ และน่าตบซ้ำกระทืบซากให้กลับบ้านเก่าไป อารมณ์เหมือนตอนผมดู IT แล้วหมั่นไส้เพนนีไวส์นั่นแหละครับ

ถ้าถามว่าหนังสนุกไหม ก็ตอบตรงๆ ว่าไม่ค่อยเท่าไรครับ มันลงสูตรมากไป และการเดินเรื่องระหว่างทางก็ไม่ได้มีการทิ้งปมให้เราอยากติดตาม เหมือนทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ แบบไม่มีอะไรตื่นเต้น เพื่อรอให้ถึงฉากไคลแม็กซ์ในการไล่ผีเท่านั้น

ถึงจุดนี้ ผมอาจจะมองว่าการกระทำของผีบางตัวมันไร้จรรยาและไร้เหตุผลนะ แต่พอมองลึกๆ ก็จะพบว่า ผีในหนังมันคือสิ่งที่คนจินตนาการขึ้น และมันสะท้อนมุมมองที่คนมีต่อผีได้… จริงๆ ก็น่าสนใจเหมือนกันครับหากเราจะพิจารณาในมุมนี้

คะแนนความชอบ 5/10

รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน