ผมพร่ำบอกมาหลายหนแล้วว่าผมโหยหาหนังรักโรแมนติกที่เดินเรื่องง่ายๆ เนื้อหาไม่ซับซ้อน ดูแล้วอิ่มใจ และยิ้มแก้มตุ่ยก่อนจะไปใช้ชีวิตต่อหลังดูหนังจบ ยิ่งหนังเรื่องไหนดูแล้วให้อารมณ์เหมือนเราได้ร่วมรับรู้ “ช่วงหนึ่งของชีวิตใครสักคน” ก็จะยิ่งอินและยิ่มอิ่มไปกับมันครับ

หนึ่งในหนังรักสไตล์นี้ที่ผมชอบคือ สะบายดี หลวงพะบาง ของผู้กำกับศักดิ์ชาย ดีนาน ครับ ดูแล้วมันอิ่ม ได้อารมณ์ Feel Good ผสมอารมณ์ Real นิดๆ แล้วก็ได้ดูวิวสวยๆ ด้วย (ในขณะที่ภาคต่อหลังจากนั้น ก็อาจไม่แนวสำหรับผมเท่าไร)

มาเรื่องนี้หนังออกแนว Love Actually, ส.ค.ส. สวีทตี้ แล้วก็ New Year’s Eve ครับ เรื่องของหนุ่มสาว 4 คู่ในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ โดยเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในประเทศลาวครับ

คู่แรกว่าด้วยหนุ่มไทยที่ไปเที่ยวลาวในช่วงส่งท้ายปีเก่าเมื่อปีที่แล้ว และเขาก็ได้เจอสาวลาวน่ารักคนหนึ่งเข้า แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยนอกจากชื่อเล่นว่า “นก” เขาเลยตั้งใจกลับไปเที่ยวลาวอีกครั้ง ด้วยความหวังว่าจะได้เจอกับเธออีกสักหน

คู่ที่ 2 ว่าด้วยช่างภาพหนุ่มชาวไทยที่มาถ่ายรูปทำสารคดีที่เวียงจันทน์ และเขาก็บังเอิญได้เจอสาวสวยคนหนึ่งอยู่บ่อยครั้ง จนในที่สุดเขาก็ตัดสินใจจะลองเข้าไปทำความรู้จักกับ้เธอดู

คู่ที่ 3 ว่าด้วยหญิงสาวที่กำลังจะไปงานเลี้ยงรุ่น แน่นอนว่าเธอจะได้เจอกับเพื่อนเก่าๆ รวมถึงได้เจอชายที่เคยทำให้เธอเกิดความรู้สึกดีๆ ด้วยเมื่อสมัยเรียน แต่พวกเขาก็ห่างกันไปหลังเรียนจบ ทว่าล่าสุดเธอกลับได้ข่าวจากเพื่อนว่า ชายคนนี้กำลังจะมาแจกการ์ดแต่งงานในงานเลี้ยงรุ่นนี่เอง

คู่ที่ 4 เป็นเรื่องของหนุ่มสาวต่างโรงเรียนที่รู้จักกันผ่านจดหมาย พวกเขาติดต่อกันมาหลายปีจนปีนี้ฝ่ายชายตัดสินใจเดินทางมาเยี่ยม และตั้งใจจะบอกความรู้สึกดีๆ ที่เขามีต่อเธอ แต่แล้วเขาก็พบว่าเธอมีหนุ่มเคียงข้างกายเสียแล้ว…

การเล่าเรื่องหรือองค์ประกอบต่างๆ ของหนังนั้นอาจทำให้หลายคนมองว่า “เชย” น่ะนะครับ แต่สำหรับผมแล้วมันคือความเรียบง่าย มันคือหนังรักดูสบายแบบที่ผมโปรดปรานมาตั้งแต่เด็กๆ ดังนั้นผมเลยรู้สึกชอบและมีความสุขไปกับหนังตั้งแต่ต้นจนจบครับ

การเล่าเรื่องอาจดูง่ายๆ ก็จริงครับ แต่มันดูเพลินและดูรู้เรื่อง มีอารมณ์ขันให้เราแอบยิ้ม และมีเนื้อเรื่องให้เราติดตาม ซึ่งจะว่าไปแล้วแม้เนื้อเรื่องของแต่ละคู่จะไม่ได้เกินคาดเดา แต่มันก็คือรูปแบบของความรักแบบคลาสสิกที่เชื่อว่าคนรุ่นผมน่าจะเคยผ่านมากันบ้างไม่แบบไหนก็แบบหนึ่งล่ะ

รูปแบบความรักคลาสสิกที่ว่าก็คือ รักแรกพบ (ประมาณว่าเจอคนถูกใจแล้วต้องรวบรวมความกล้าเข้าไปทัก ซึ่งมันจะเป็นอะไรที่ยากและตื่นเต้นสุดๆ), รักฝังใจ (ความประทับใจที่ก่อตัวขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ จนเราเก็บเอาไปคิดถึง), รักแบบปากแข็ง (ประมาณว่าจริงๆ น่ะรัก แต่ทำเป็นไม่สนใจ จนอีกฝ่ายเขาห่างไปจึงค่อยมาเห็นความสำคัญ) และรักแบบต้องเก็บไว้ในใจ (เพราะอีกฝ่ายมีแฟนแล้ว)

… สารภาพว่าแค่นึกนี่ผมก็อมยิ้มแล้วนะครับ มันนึกถึงเรื่องของตัวเองแล้วก็เรื่องของเพื่อนๆ เราสมัยเรียนขึ้นมาเลย

หนังมาพร้อมบรรยากาศสวยๆ สบายๆ ของประเทศลาวครับ ตั้งแต่ภาพตามตรอกซอกซอยเรื่อยไปถึงภาพร้านอาหารริมน้ำที่สวยงามจนอยากแวะไปกินเดี๋ยวนั้นเลย (ถ้าไม่ไกลล่ะก็ 555) สำหรับดาราในเรื่องก็แสดงได้พอเหมาะครับ คืออาจจะไม่จัดจ้านในแง่ของฝีมือนะ แต่ก็ทำให้เราเชื่อและอินไปกับเรื่องราวของพวกเขาได้

บทสรุปของแต่ละคู่อาจเป็นอะไรที่เดาได้ง่ายๆ สำหรับคอหนังแนวนี้ บางอันก็มีการหักมุมแต่ก็เป็นการหักแบบ “กะแล้ว” แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาครับ เอาเป็นว่าใครอยากดูหนังรักสบายๆ จบแบบมีความสุขล่ะก็ เรื่องนี้ถือเป็นตัวเลือกที่ดีเลยครับ ส่วนผมเองก็คงหาโอกาสดูซ้ำอีกสักรอบ รู้สึกชอบในความเรียบง่ายของหนังเรื่องนี้จริงๆ
คะแนนความชอบ 7.5/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน