จำได้ว่าก่อนดูหนังเรื่องนี้ เพื่อนผมบอกว่ามันตั้งชื่อไทยให้หนังเรื่องนี้ว่า “คริสตี้บ้านพ่องสิ” แน่นอนว่าผมก็ไม่เข้าใจว่าเพื่อนผมหมายความว่าอย่างไร ครั้นพอได้ดูหนังแล้วก็ถึงกระจ่างครับ และออกจะเห็นด้วยกับชื่อที่มันตั้งเหมือนกัน (5555)

หนังออกแนวระทึกขวัญคล้าย P2, ATM หรือ Don’t Breath ครับ ตัวเอกคือ จัสทีน (Haley Bennett) นักเรียนสาวที่ต้องอยู่ในหอพักของวิทยาลัยเพียงลำพังเนื่องจากเป็นช่วงวันหยุดเทศกาลขอบคุณพระเจ้า ทุกคนเลยพากันกลับบ้านหมด ไม่เว้นแม้แต่แฟนหนุ่ม (Lucas Till) และเพื่อนนักเรียนด้วยกัน

เธอก็ใช้ชีวิตอย่างแฮ้ปปี้อยู่พักหนึ่งครับ ก่อนจะมีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้น นั่นคือเธอโดนคนตามล่าครับ เธอก็ไม่รู้ว่าพวกนี้เป็นใครหรือต้องการอะไร แต่มันตามล่าเธอแน่นอน และพวกมันก็โหดถึงขั้นฆ่าคนตายได้เลยด้วย

แล้วจัสทีนก็ต้องวิ่งพล่านทั่ววิทยาลัยเพื่อเอาตัวรอดแบบสุดชีวิตครับ ซึ่งสุดท้ายแล้วเธอจะรอดไปได้หรือไม่ก็หาคำตอบได้จากหนังเรื่องนี้ครับ

หนังทำได้ระทึกเข้าท่าดีเลยล่ะครับ จุดที่ผมชอบมากๆ อย่างแรกคือการถ่ายภาพที่เวิร์ก หนังจับภาพหอพักโล่งๆ กับวิทยาลัยไร้ผู้คนอย่างได้อารมณ์ ดูแล้วเชื่อน่ะครับว่าที่นั่นไม่มีใครนอกจากนางเอกและยามแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

ที่ชอบอีกจุดก็คือตอนแพนกล้องจับภาพมุมกว้างน่ะครับ จับภาพออกมาได้สวยและแอบอลังการนิดๆ เหมือนกัน (โดยเฉพาะตอนจัสทีนวิ่งจากอาคารหนึ่งไปอีกอาคารหนึ่งนะครับ มันจับภาพได้เวิ่งว้างกว้างใหญ่ แต่ก็ให้อารมณ์ลุ้นได้ดี) อันนี้ขอชมผู้กำกับภาพ Crille Forsberg เลยครับ ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว

ช่วงต้นหนังก็เดินเรื่องแบบเรื่อยๆ ครับ แนะนำให้เรารู้จักจัสทีน ก่อนความระทึกจะไหลมาเรื่อยๆ ในตอนกลางแล้วก็ลากยาวไปจนจบครับ ซึ่งช่วงลุ้นนี่ก็ทำได้ดี น่าติดตามในระดับหนึ่งครับ อาจไม่ถึงกับสุดยอดสุดๆ แต่ก็ทำออกมาได้ระทึกไม่น่าเบื่อครับ

ในแง่ของดารานั้น Bennett ทำได้ดีครับ จริงๆ เธอเล่นหนังดีเสมอนั่นแหละ เพียงแต่หนังที่เล่นอาจไม่ถึงกับดังมาก หรือแม้หนังจะดังแต่เธอก็ออกแนวสมทบ กระนั้นเธอก็ยังแสดงได้น่าจดจำเสมอไม่ว่าจะบทเด่นหรือบทรองก็ตาม

โดยรวมแล้วหนังทำออกมาได้สนุกดีครับ ระทึก ลุ้น น่าติดตาม แม้บางอย่างอาจเดาได้หรือบางอย่างอาจอ่อนเหตุผลไปบ้าง แต่ถ้าว่ากันเฉพาะการเดินเรื่องและการสร้างความตื่นเต้นตามสไตล์หนังแนวนี้แล้ว ถือว่าหนังทำได้โอเคชนิดที่คอหนังแนวนี้ก็น่าจะโออยู่ครับ
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน

++++++++++++++++++++++++++
+++++++ถัดจากนี้มีสปอยล์+++++++
++ไม่อยากทราบ อย่าอ่านต่อครับ+++
++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++

ที่เพื่อนผมบอกว่า “คริสตี้บ้านพ่องสิ” ก็สมเหตุผลอยู่ล่ะครับ เพราะตัวร้ายในเรื่องคือกลุ่มคนคลั่งลัทธิที่จะไล่ฆ่าหญิงสาวที่มีจิตใจหรือนิสัยดี ประมาณว่าเป็นการหาเรื่องพระเจ้าอะไรประมาณนั้น แต่จริงๆ เหยื่อน่ะไม่ได้ชื่อคริสตี้หรอก

จนจัสทีนเองก็ยังบอกว่าเธอไม่ใช่คริสตี้นะ (ในใจเธออาจจะอยากบอกว่า “คริสตี้บ้านพ่องดิ”) แต่คนพวกนี้ก็เล็งแต่จะฆ่าตามพิธีกรรมอย่างเดียว เลยเกิดเรื่องขึ้นมา

แต่ที่สะใจคงเป็นตอนท้ายน่ะครับ หลังเกิดเรื่องมากมายในที่สุดจัสทีนก็เหลืออด เลยหาทางเอาคืนไล่ฆ่าพวกนั้นเรียงตัวไปเลย ซึ่งสไตล์ก็คล้าย You’re Next อยู่พอสมควร ก็จัดว่าเป็นอะไรที่ชวนให้สะใจดีครับ เพราะผมเชื่อว่าหลายคนก็คงรำคาญนะ อะไรมันจะคลั่งฆ่าได้ขนาดนั้น ไม่ฟังเหตุผลอะไรกันเลย ก็เลยไม่แปลกครับหากจัสทีนจะต้องเอาคืนให้ถึงตาย (ไม่งั้นไม่จบ)

แง่คิดสำคัญอย่างหนึ่งของหนังก็คือ อย่าคิดว่าคนดีจะไม่โต้ตอบ อย่าคิดว่าคนดีจะเอาแต่หงอ อย่าคิดว่าคนดีจะสลับขั้วกลายเป็นผู้ล่าไม่ได้ ซึ่งคำว่าคนดีในที่นี้ผมนิยามตามที่พวกตัวร้ายนิยามเอาไว้น่ะนะครับ นิยามว่าคริสตี้คือชื่อตัวแทนของคนดีที่แสนบริสุทธิ์อะไรประมาณนั้น

ในเรื่องนี่จัสทีนก็อาจไม่ใช่คนดีเลิศอะไร แต่เธอก็ไม่ใช่คนเลวน่ะครับ เธอแค่ใช้ชีวิตไปตามปกติ ครั้นพอเกิดเรื่องเธอก็พยายามหนี และหลีกเลี่ยงการฆ่าฟัน แต่ในที่สุดพออะไรๆ มันเกินลิมิตก็เลยเดินหน้าไล่ฆ่าไปเลย

เชื่อว่าหนังคงทำให้คนแสดงความเห็นกันไปต่างๆ ครับ บางคนอาจเห็นด้วยกับการที่จัสทีนลุกขึ้นมาสู้ ประมาณว่าต้องฆ่ามันเพื่อไม่ให้เราเป็นฝ่ายถูกฆ่า แต่บางคนก็อาจไม่เห็นด้วยกับความรุนแรงและฆ่าฟันในทุกกรณี ของแบบนี้ก็ขึ้นกับการตัดสินใจของแต่ละคนน่ะครับ ^_^ แต่ถ้าจะให้ดี ก็อย่าให้มันเกิดขึ้นเลย ดีที่สุด