เอาล่ะครับ ผมกำลังจะมีสปอยล์ หากใครไม่อยากทราบ ไม่ควรอ่านต่อครับ

ผมชอบรายละเอียดที่หนังจับเอามาเป็นประเด็น อย่างเรื่อง “ภาษา” ที่บอกว่าหากเราใช้ภาษาใดแล้ว ภาษานั้นก็จะมีอิทธิพลต่อตัวเรา โดยเราอาจซึมซับวัฒนธรรม วิธีคิด วิธีเชื่อ หรือขนบบางอย่างผ่านภาษาที่เราได้เรียนรู้นั่นเอง

ซึ่งประเด็นนี้ตอนแรกผมก็ว่าโอเคนะ มันกระตุกความคิดได้ดี แต่ผมก็ยังไม่คิดอะไร ทว่าพอดูไปจนถึงไคลแม็กซ์นี่ผมอึ้งนะ คือแทบจะอุทานเลยว่า “นี่พี่เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ?” ยอมรับเลยครับว่าเป็นการเอาตรรกะแนวคิดตัวนี้มาใช้งานในหนังได้อย่างเจ๋งมาก

และตอนจบนี่ก็จัดว่าหักมุมนะ หนังเดินเรื่องลำดับเหตุการณ์แบบเหมือนๆ จะหลอกเรา แต่เอาเข้าจริงผมว่าหนังไม่ได้หลอกนะ หนังแค่ลำดับเหตุการณ์ด้วยภาษาของ “มนุษย์ต่างดาว” ให้เราดูเท่านั้นเอง

แต่ตอนแรกเราไม่เข้าใจไงครับ เรายังรู้จักแต่ “ภาษาของเรา” อยู่ เราก็เลยแปลและตีความมันไปตามประสาชาวโลก แต่พอเราเข้าใจความหมายแท้จริงของภาษาต่างดาวเท่านั้นล่ะ เราก็จะเก็ทเหตุการณ์ทั้งหมด และเราจะไม่มีวันมอง “เรื่องราวทั้งหมดที่เห็นตั้งแต่ต้นจนจบ” ด้วยสายตาหรือความเข้าใจเดิมๆ อีกเลย

ผมมองว่าเป็นการดึงอารมณ์ที่ฉลาดนะ คือเราจะเข้าใจอารมณ์นางเอกเลย เพราะเราก็รู้อะไรๆ ไปพร้อมเธอ เข้าใจอะไรๆ ไปพร้อมเธอ ดังนั้นตอนที่นางเอกถึงบางอึ้ง คนดูอย่างเราๆ ก็พลอยถึงบางอึ้งตามเธอไปด้วย (ถ้าผู้กำกับอยู่ใกล้ๆ ล่ะจะขอจับมือเลย เพราะนายแน่มาก 555)

นอกจากนี้เรื่อง “อาวุธ”ก็ เป็นประเด็นที่ผมชอบนะ… ผมมองว่าอาวุธอย่างหนึ่งที่มนุษย์ทุกคนมีก็คือการคิดของคนครับ เราคิดเป็น เราลำดับเหตุการณ์เป็น เราวิเคราะห์เชื่อมโยงอะไรๆ เป็น เรามองเหตุและเล็งไปยังผลในอนาคตได้ อีกทั้งเราสืบผลที่พบในปัจจุบันย้อนไปสู่ต้นเหตุในอดีตได้

เรารู้อดีต เรารู้ปัจจุบัน และใช้มันนำไปสู่อนาคตได้ เช่น เรารู้ว่ามลพิษกำลังก่อตัว, ภาวะเรือนกระจกจะส่งผลต่อโลก หรือเรื่องง่ายๆ เช่น เรารู้ว่าหากมีคนขับรถปาดหน้า แล้วเราก็เดินไปกระชากเขามาต่อยสักสี่ห้าหมัด แล้วมันย่อมมีผลตามมา

“อาวุธ” ตัวนี้ถือเป็นอาวุธที่ทรงอานุภาพนะครับ มันทำให้เราเห็นภาพต่างๆ เข้าใจสรรพสิ่งได้ และที่สำคัญคือช่วยป้องกันเราจากอันตรายและเรื่องเดือดร้อนได้ เช่น เมื่อเรารู้ว่าน้ำแข็งขั้วโลกกำลังละลาย เราก็รีบหาทางยับยั้งแก้ไข (เพื่อไม่ให้หายนะบังเกิด)

หรือเมื่อเราตระหนักว่าการต่อยคนอื่น (แม้คนอื่นจะผิดแค่ไหน) เราก็อาจเดือดร้อนได้ ดังนั้นหากเราหยุดตัวเองเสีย เราก็จะไม่เดือดร้อนเพราะการกระทำนั้น ดังนั้นมันคืออาวุธที่มีไว้ป้องกันภัย มันเปรียบได้กับระบบรักษาความปลอดภัยขั้นเทพที่หากใช้ดีๆ ล่ะก็ อันตรายจะเกิดขึ้นกับเราและคนรอบตัวน้อยลงมาก

อาวุธในความหมายทั่วไปคืออาวุธที่เอาไว้สู้ เช่น ปืนผาหน้าไม้ต่างๆ แต่ “อาวุธ” มันยังมีความหมายว่า “สิ่งที่ใช้ต่อกรกับคู่ต่อสู้” ดังนั้นอาวุธจริงๆ จึงไม่ได้มีแค่ของที่มีไว้ห้ำหั่น โจมตี หรือฟาดฟันเท่านั้น แต่ของที่สามารถสงบจบศึกสงครามได้ตั้งแต่ก่อนที่มันจะเริ่ม ก็อาจเรียกว่าเป็นอาวุธชนิดหนึ่งได้อยู่

และหากจะมองแบบพลิกมุมสักหน่อย อันว่าปัญหาและอันตรายทั้งหลายก็อาจเรียกได้ว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่เราต้องหาทางรับมือ ป้องกัน หรือเอาชนะมัน เพื่อให้เราอยู่รอดต่อไป

“การรู้จักใช้ความคิดให้เป็นประโยชน์” จึงเป็นอาวุธสำคัญของมนุษย์ที่ธรรมชาติมอบให้สำหรับใช้งานในวาระต่างๆ ก็ชีวิต… บางสิ่งมีไว้รับมือ บางสิ่งมีไว้แก้ไข และบางสิ่งก็มีไว้ทำใจยอมรับ (เพราะไม่ใช่ทุกสิ่งหรอกครับที่เราจะแก้มันได้ ก็ใช้สิ่งนี้นี่แหละ ช่วยให้เราเรียนรู้ ที่จะยอมรับหรืออยู่กับมัน)

ถึงจุดนี้ผมมองแบบไซไฟนะ ปกติมันจะมีหนังไซไฟแบบตัวเอกรู้อนาคตหรือมาจากอนาคต แล้วพยายามกลับมาแก้ไขอดีต ป้องกันเรื่องร้ายๆ ที่ตัวเราในอดีตทำลงไป… หากคิดแบบล้ำๆ ล่ะก็ หากเรารู้จักคิด เช่น ก่อนจะเอาหมัดซัดคนอื่นด้วยอารมณ์ หากเราคิดไปถึงข้างหน้า แล้วย้อนเอาสิ่งที่เห็นในอนาคต (เมื่อเราต่อยเขาแล้ว) มาห้ามตัวเองไม่ให้ทำ… มันก็คงเหมือนตัวเราจากอนาคตย้อนมาแก้อดีตและยับยั้งเหตุการณ์อยู่เหมือนกัน

ไทม์ แมชชีนจะมีจริงไหม ไม่รู้… แต่สมองเรามีจริงครับ

สมองคือของดีที่เรานำมาปรับใช้ได้ในหลายสถาน… หากเรามีของดีอยู่กับตัวแบบนี้ ก็ไม่เสียหลายหากจะลองใช้ดู
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน