https://www.youtube.com/watch?v=rY7YBjoRokQ

สำหรับคนรักแมว ก็บอกไว้ก่อนครับว่าหนังเรื่องนี้ไม่ได้มีน้องแมวน่ารักๆ มาปรากฏบนเจอมากมายอะไร เอาเข้าจริงคือโผล่ตอนต้นนิดๆ ก่อนจะโผล่มามีบทอีกทีก็ 1 ชั่วโมงล่วงไปแล้ว

และบทของน้องแมวก็ไม่ใช่มาทำตัวน่ารักแบบหนัง Disney หรือหนังเด็กที่มีสัตว์เป็นตัวเอก แต่จะรับบทเป็น “สิ่งที่มีความหมาย” ที่ทำให้น้องแมวนั้นมีคุณค่ามากกว่าความน่ารักน่าเอ็นดู

ว่าง่ายๆ ก็คือ หากใครคาดหวังจะได้เห็นแมวเยอะๆ ก็ต้องเผื่อใจไว้ครับ พื้นที่บนจอของน้องแมวไม่ได้มากหรอก (แต่ความหมายน่ะมากอยู่)

ดนตรีในเรื่องไพเราะดีครับ มันไม่โฉ่งฉ่าง มันไม่ได้เป็นธีมที่เด่นมากมาย แต่มันสอดรับกับอารมณ์หนัง มันคลอไปกับหนังได้อย่างพอเหมาะ

ถือเป็นหนังชีวิตที่ตอนต้นๆ อาจดูเหมือนไม่มีอะไร ต่อพอหนังเริ่มเข้าเรื่องจริงๆ แล้ว ความน่าติดตามเริ่มมา ความน่าสนใจเริ่มมา แต่ถ้าถามว่าสนุกไหน หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังตลก หรือหนังเน้นบันเทิง แต่ขณะเดียวกันมันก็ไม่ใช่หนังดราม่าสายเครียด

เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้อยู่ระหว่างกลาง เป็นหนังที่ไม่ได้สนุกแบบระเบิดระเบ้อ แต่ก็พอจะบันเทิงอยู่บ้าง และเต็มไปด้วยเนื้อเรื่องดีๆ แง่คิดที่น่าสนใจเกี่ยวกับการใช้ชีวิต

หนังอีกเรื่องที่ผมนึกถึงตอนดูเรื่องนี้จบคือ It’s A Wonderful Life ครับ อารมณ์และหลายๆ อย่างมาทางเดียวกัน ดังนั้นใครชอบเรื่องนั้นก็อยากให้ลองตามมาดูเรื่องนี้ครับ

ผมเชื่อว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้เรามีพลังนะ ทำให้เราเสพชีวิตได้อิ่มเอมมากขึ้น ทำให้เราย้อนไปมองวันเก่าๆ ของชีวิตด้วยตาที่ “เติบโต” ยิ่งขึ้น และมันจะมีส่วนช่วยให้เราใช้ชีวิตไปข้างหน้าได้ด้วยใจที่ผ่องแผ่วยิ่งขึ้น

++++++++++

สปอยล์ครับ

++++++++++

เมื่อย้อนมองไปที่ 5 Stages of Grief ก็รู้สึกได้ว่าสิ่งต่างๆ ในหนังเรื่องนี้ ก็ดำเนินตามขั้นตอนในโมเดลที่ว่านั้น

ตัวเอกช็อก ปฏิเสธ เกรี้ยวกราด (ในใจ) ไม่ยอมรับความจริง เมื่อทราบว่าตัวเองเป็นมะเร็งและมีชีวิตอยู่ได้เพียงอีกไม่นาน

แล้วปีศาจก็โผล่มายื่นข้อเสนอให้ตัวเอกต่อรอง (และเมื่อดูไปถึงตอนท้าย ก็ดูเหมือนว่า “ปีศาจ” ตนนี้ จะยิ่งตอกย้ำขั้นตอน “ต่อรอง” ในตัวพระเอกชัดมากขึ้น) ตามด้วยการที่พระเอกย้อนคิดถึงวันเก่าๆ อีกทั้งเจอสถานการณ์ What If ว่าโลกจะเป็นอย่างไรเมื่อสิ่งของนั้นๆ ไม่มีอีกต่อไป ระหว่างนั้นเขาก็มีภาวะเศร้า หมดอาลัยเกิดขึ้นเป็นระยะ

แต่เมื่อถึงที่สุดแล้ว เขาก็ยอมรับความจริง และกล้าเผชิญกับมัน ทั้งเผชิญกับโรคที่เขาเป็น และเผชิญกับ “ชีวิตที่เขามี” ไม่ว่าจะเรื่องพ่อ เรื่องแม่ เรื่องคนรัก หรือเรื่องเพื่อน… เขายอมรับในแต่ละสิ่ง และพร้อมเดินต่อไป แม้เส้นทางนั้นจะจบลงด้วยความตาย

จริงที่เขาต้องตาย… แต่อย่างน้อยก่อนตายเขาได้ปลดแอกบางสิ่งที่คาอยู่ในใจ เขาได้ปล่อยวางความอัดอั้นที่เคยเกิดในแต่ละช่วงของชีวิต

… ใช้ชีวิตให้คุ้มค่านะ
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน