ดำเนินมาถึงภาคที่ 4 แล้วครับสำหรับ “บรรณารักษ์นักสืบสาว” ออโรร่า ทีการ์เดน (Candace Cameron Bure) ประธานชมรมนักสืบ ที่เธอมักจะไปเจอศพตามสถานที่ต่างๆ (ไม่ถึงขั้นเป็นตัวซวยแบบโคนัน เพราะบางศพก็ตายมานานแล้ว) และจากนั้นเธอก็กลายมาเป็นผู้ไขคดีอยู่ตลอดๆ

แต่หนนี้เหตุไม่ได้เกิดจากการาเจอศพครับ ทว่ามันเกิดจากการ “ไม่เจอศพ” แทน… เรื่องมันเริ่มเมื่อเธอเจอบ้านในฝันที่ตามหามานานแสนนาน เธอก็ดีใจลัลล้าจนเกือบจะลืมไปว่า บ้านหลังนี้เคยมี “คดีปริศนาที่ไร้คำอธิบาย” เกิดขึ้น

คดีที่ว่าคือครอบครัวล่าสุดที่มาอยู่หายไปครับ ไร้ร่องรอย ไร้หลักฐาน เหมือนจู่ๆ พวกเขาก็อันตรธาน (บอกแล้วครับ หนนี้ไม่ได้เริ่มจากการที่เธอเดินไปเจอศพ) ทำให้เธอลงมือไขปริศนาด้วยตนเอง ตามสืบจากพยานและเงื่อนงำต่างๆ จนนำเธอไปสู่คำตอบ

ภาคนี้เวิร์กไม่เลวครับ น่าจะเป็นภาคที่ผมชอบสุดในบรรดา 4 ตอน (จนถึงตอนนี้) อย่างแรกคือบรรยากาศที่ยังคงเวิร์กเหมือนเดิม หนังมีภาพเมืองเงียบสงบ มีวิวสวยๆ หรือบ้านในฝันของออโรร่าเองก็ถือว่าสวยไม่น้อยครับ

ต่อมาคือตัวละครครับ ภาคนี้เหมือนได้รู้จักออโรร่ามากขึ้น ส่วนหนึ่งน่าจะเพราะผมคุ้นเคยกับเธอแล้วน่ะครับ เจอมาตั้งหลายภาค ไม่คุ้นก็คงต้องคุ้นบ้างล่ะ บุคลิกของเธอก็น่ารักดี ยิ่งตอนที่เธอคิดอะไรออกนี่ท่าทางเธอจะดูตื่นเต้นและสนุกไปกับมัน (หมายถึงสนุกที่เธอไขปริศนาได้ ไม่ใช่สนุกเพราะได้เจอศพนะครับ)

Bure ตอนนี้ก็เป็นออโรร่าแบบเต็มขั้นแล้วครับ เช่นเดียวกับ ไอด้า (Marilu Henner) คุณแม่ของออโรร่าที่ภาคนี้ก็มีเรื่องให้ต้องตัดสินใจในชีวิตเหมือนกัน ผมชอบฉากที่สองแม่ลูกคุยกันน่ะครับ มันดูเปิดใจต่อกันสมกับคนเป็นแม่เป็นลูกกันดี

Lexa Doig ผู้รับบทเพื่อนของออโรร่าก็เล่นได้ลื่นเหมือนเดิมครับ เพียงแต่บทเธออาจไม่มากเท่าไรในตอนท้ายๆ แต่คนที่ดูจะเด่นขึ้นคือ Miranda Frigon เจ้าของบทลินน์ สมิธ ตำรวจสาวคนแกร่งที่ดูจะมีเสน่ห์มากขึ้นจากเดิมพอสมควรครับ

และที่ลืมไม่ได้คือ Yannick Bisson ในบทมาร์ติน หวานใจของออโรร่าที่ดูเข้ากันดีกับความเป็นเธอ ผมชอบตอนพี่แกนับว่าเขากับออโรร่าเดทกันมากี่ครั้งแล้วน่ะครับ มันทำให้พี่แกดูเป็นผู้ชายอบอุ่นและใส่ใจนะ (ไม่ใช่หนุ่มทุกคนนะครับที่จะจำได้ว่านัดเที่ยวกับแฟนแล้วกี่หน)

อีกส่วนที่ผมชอบก็คือบทสนทนาน่ะครับ มันไม่น่าเบื่อเลย อย่างอารมณ์ขันก็มีแทรกเข้ามาเรื่อยๆ ครับ อย่างตอนที่มีคนแซวออโรร่าว่า มันแปลกดีที่เธอไม่สนใจว่าบ้านที่ตัวเองกำลังจะซื้อน่ะมีคดีปริศนา (เพราะถ้าเป็นเวลาปกติเธอคงโดดไปหาข้อมูลให้ว่อนแล้วล่ะ) ซึ่งเธอก็ตอบว่า ความตื่นเต้นเรื่องบ้านมันทำให้เธอลืมทุกอย่างไปหมดเลย (ก็ถือเป็นมุมแบบผู้หญิงๆ ที่ออโรร่าก็มีกับเขาเหมือนกันนะ)

หรือตอนที่เธอไปสอบพยานบุคคล บทสนทนาก็เผยปริศนาแบบเรื่อยๆ ไม่เร่ง แต่ก็ไม่น่าเบื่อ ผมชอบฉากที่เธอไปสอบคนๆ หนึ่งที่เป็นญาติของครอบครัวนั้น แล้วพอถึงจุดหนึ่งคนๆ นั้นก็บอกว่า เขารับไม่ได้แล้ว และเขาไม่ชอบเลยยามมีคนพยายามมาบอกว่ารู้เกี่ยวกับคดีนี้มากกว่าใครๆ ซึ่งปฏิกิริยาที่ว่านับว่าน่าสนใจไม่น้อย

ส่วนตัวคดีนั้น พอเป็นคดีปริศนาก็ทำให้มีคนมโนไปเรื่อยครับ บางคนถึงขั้นคิดว่าครอบครัวนั้นหายไปเพราะโดนมนุษย์ต่างดาวลักพาตัว ก็ชวนให้คิดนะครับว่าคนเราก็มโนกันไปเรื่อย แต่จะมีสักกี่คนที่พยายามสืบหาความจริงให้พบ

ด้วยเหตุนี้เรื่องลึกลับเลยมักจะเป็นเรื่องลึกลับไปตลอด เพราะไม่มีคนทำให้ความลึกลับมันคลี่คลายลง

โดยรวมแล้วสนุกพอสมควรครับ ถือเป็นหนังตระกูล Mystery ของ Hallmark ที่ทำได้ไม่เลว (แต่ผมยังชอบชุดของ Hannah มากสุดอยู่ดีครับ)
คะแนนความชอบ 6.5/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน