หลังจากเกิดเหตุการณ์ 9/11 เป็นต้นมา อเมริกาก็พัฒนาโดรนสำหรับสงครามมากขึ้นครับ ใช้ค้นหาและทำลายเหล่าผู้ก่อการร้ายแบบฉับพลัน โดยไม่ต้องยกกำลังทหารไปจู่โจมโดยตรง

และหนังก็เอาประเด็นเกี่ยวกับชีวิตคนควบคุมโดรนเหล่านี้มาผูกเป็นเรื่องครับ ซึ่งก็บอกก่อนเลยว่าหนังออกแนวดราม่า เป็นหนังชีวิตครับ ไม่ได้เป็นหนังระทึกขวัญตื่นเต้นแบบหนังอย่าง Body of Lies หรือ Green Zone

ตัวเอกคือ โทมัส (Ethan Hawke) ผู้รับหน้าที่คุมโดรนครับ เขาทำงานนี้ประมาณวันละ 12 ชั่วโมง คอยจับตาผู้ก่อการร้าย และลงมือจู่โจมตามคำสั่ง แล้วนอกนั้นอีก 12 ชั่วโมงเขาก็กลับบ้านไปอยู่กับลูกเมีย

มันก็ดูเป็นชีวิตที่ย้อนแย้งอยู่เหมือนกันครับ ครึ่งวันเขาต้องไปคุมโดรนที่มีไว้จู่โจมและสังหารผู้ก่อการร้าย มันคืองานที่มีความกดดันและโหดร้ายอยู่ในที ส่วนอีกครึ่งวันเขาก็มาเป็นพ่อและสามีที่มีหน้าที่ดูแลทุกคนให้มีแต่ความสุขและรอยยิ้ม ซึ่งมันเป็นหน้าที่ที่อ่อนโยนเสียนี่กระไร

แน่นอนว่าพอถึงจุดหนึ่งเขาก็เกิดคำถามล่ะครับว่าสิ่งที่เขาทำอยู่มันถูกจริงๆ ไหม กับการจู่โจมผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อการร้าย ในแง่หนึ่งมันอาจเป็นการตัดไฟแต่ต้นลมครับ สกัดพวกผู้ร้ายก่อนมันจะก่อการขึ้นมาจริงๆ ซึ่งมันก็อาจช่วยชีวิตผู้บริสุทธิ์ได้

แต่ในอีกแง่หนึ่งมันก็เหมือนเป็นการจุดชนวนให้เกิดความไม่พอใจเพิ่มขึ้น ทำให้พวกนั้นแค้นมากขึ้น หรือบางครั้งเขาลงมือสังหารถูกคนหรือเปล่าก็ยากจะสรุปได้ เพราะหากข้อมูลที่ได้มาหรือคำสั่งที่ได้มามันผิดล่ะ? เขาจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อสังเกตสิ่งต่างๆ จากระยะไกลขนาดนั้น?

จริงๆ เป็นการจับประเด็นมาตั้งคำถามได้ดีนะครับ ซึ่งคนที่เขียนบทและกำกับหนังเรื่องนี้ก็คือ Andrew Niccol แห่ง Gattaca, S1m0ne , Lord of War และ In Time นั่นเองครับ ซึ่งพี่แกก็ขยันมองสิ่งต่างๆ มาตีประเด็นเป็นหนังอยู่เรื่อยๆ

ว่ากันแบบตรงๆ คือ หนังค่อนข้างเดินเรื่องช้าครับ อืดในหลายวาระ อย่างที่บอกว่ามันคือแนวดราม่าที่ไม่ได้มีสีสัน ไม่ได้มีอารมณ์ขัน ไม่ได้มีเนื้อหาหวือหวา และไม่ได้มีลูกเล่นการนำเสนอสนุกๆ แบบ Lord of War ดังนั้นหากใครคาดหวังอะไรที่มีลูกเล่นล่ะก็ บอกไว้ก่อนว่าไม่ใช่เรื่องนี้ครับ

ในแง่การแสดงแล้ว ดาราเล่นกันได้ดีครับ ไม่ว่าจะ Hawke (ที่หลังๆ เน้นหนังเล็กๆ แต่ฝีมือและคุณภาพไม่เล็กเท่าไร), Bruce Greenwood, January Jones และ Zoë Kravitz (ที่เพิ่งมีผลงานดีๆ อย่าง The Road Within และกำลังจะมีผลงานอย่าง Fantastic Beasts and Where to Find Them ตามออกมา)

แต่ละคนก็แสดงกันได้ดีครับ แต่อย่างที่บอกว่าหนังมันนำเสนอค่อนข้างเนิ่บ ความน่าติดตามเลยไม่เยอะ ปมดีๆ ก็ไม่ถึงกับมาก เหมือนหนังทำออกมาเพื่อตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องโดรนอย่างที่ผมเกริ่นไปนั่นน่ะครับ คือทำมาตั้งคำถาม มาจุดประเด็น แต่ไม่ได้มีการขยี้หรือเสริมรสชาติลงไป ผลที่ได้เลยออกมากลางๆ น่ะครับ

ดังนั้นก่อนดูก็เผื่อใจรับความเนิ่บของหนังไว้ครับ หากรับได้ก็น่าจะโอเค แต่ผมก็เชื่อว่าคงมีหลายคนเบื่อแนวนี้ ก็เลยบอกไว้ก่อน แต่ผมชอบคำโปรยของหนังนะ ที่ว่า “If you never face your enemy, how can you face yourself.” หมายถึง หากคุณไม่เคยเผชิญหน้าศัตรู แล้วคุณจะเผชิญหน้าตนเองได้ยังไง มันเป็นอะไรที่ตรงมากครับ และมันคือประเด็นหลักที่หนังจุดไว้ได้ดี แต่ยังเอามาเล่นได้ไม่โดนเท่าไร

กระนั้นผมก็ชอบตอนจบนะครับ ชอบที่ในที่สุดพระเอกก็ได้ทำอะไรแบบที่ใจมันอยากสักครั้ง และโมเมนต์นั้นก็มีอะไรให้ลุ้นที่สุดในหนังทั้งเรื่องแล้วล่ะ ^_^
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน