ทุกวันนี้ผมยังคิดถึง Anton Yelchin เป็นพักๆ ครับ เขาถือเป็นนักแสดงรุ่นใหม่ที่มีฝีมือมากๆ คนหนึ่ง และอาจจะเพราะหนังที่เขาแสดงส่วนใหญ่นั้นจะออกมาดี (อย่างน้อยก็ถูกใจผม) เลยทำให้ยังคิดถึงมากขึ้นไปอีก

สำหรับเรื่องนี้ก็เป็นหนังแนวระทึกขวัญสั่นประสาทที่ทำออกมาได้ดีเลยครับ มันเต็มไปด้วยความกดดัน เครียด แล้วก็มีฉากโหดๆ มาเสิร์ฟเป็นระยะ เลยทำให้นี่เป็นหนังที่คนชอบแนวนี้ไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่ง

เรื่องของนักดนตรีพังค์ร็อกที่ไปเปิดการแสดงที่ผับเล็กๆ แห่งหนึ่ง พอแสดงเสร็จแทนที่จะได้กลับออกมา พวกเขากลับไปรู้เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า ก็เลยโดนเจ้าของที่นั่นสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน และจับล็อคขังไว้ในห้อง

เมื่อเวลาผ่านไปความกดดันก็ยิ่งเพิ่มครับ เพราะดูท่าว่างานนี้พวกเจ้าของผับไม่น่าจะยอมให้พวกเขาออกไปจากที่นี่แบบเป็นๆ แล้วพอถึงจุดหนึ่ง ความตายและความรุนแรงก็เริ่มต้นขึ้นจนยากเกินควบคุม

เป็นหนังที่เครียดดีครับ จนผมบอกกับตัวเองเลยว่าคงไม่เอามาดูซ้ำอีกแน่ๆ เพราะมันเครียดนะ ผมว่ามันเครียดกว่า The Purge หรือ You’re Next ซะอีก พวกตัวเอกดูจะไร้ทางออกน่ะครับ จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ จะฝ่าวงล้อมออกไปก็ไม่ได้ แล้วก็ต้องอยู่ในห้องแคบๆ รอให้พวกคนข้างนอกมาทำร้าย มันเป็นอะไรที่กดดันเหลือแสนจริงๆ

แน่นอนว่าการแสดงคืออีกหนึ่งของดีในหนังครับ ไม่ว่าจะ Yelchin, Imogen Poots (ที่เคยร่วมแสดงกับ Yelchin ใน Fright Night ฉบับรีเมคมาก่อน), Alia Shawkat และที่ลืมไม่ได้คือ Patrick Stewart ในบทดาร์ซี่ หัวหน้ากลุ่มของชาวผับแห่งนี้

ว่ากันว่า Stewart พออ่านบทเสร็จแล้ว เขาถึงกับเดินไปล็อคประตูทั่วบ้าน แล้วก็เปิดสัญญาณกันขโมยครับ ประมาณว่าอ่านแล้วอินจนเกิดอารมณ์กลัวขึ้นมา และเขาก็ยินดีรับเล่นบทนี้เลย เพราะมันดูท้าทายความสามารถดี และผลที่ออกมา เขาก็ทำได้ดีจริงๆ ครับ

ดาร์ซี่เป็นบุคลลประเภทสุขุม ดูเหมือนไม่มีพิษภัยอะไร แต่สามารถสั่งฆ่าสั่งล่าคนอื่นได้โดยสีหน้าไม่เปลี่ยนด้วยซ้ำ เป็นบทตัวร้ายที่ไม่ได้ร้ายออกนอกหน้า แต่สามารแผ่บารมีความน่ากลัวออกมาได้เรื่อยๆ

ก็ให้บังเอิญดีครับที่ Yelchin กับ Stewart ต่างก็ผ่านหนัง Star Trek มาทั้งคู่ นึกถึงตรงนี้ก็เสียดายอีกเหมือนกันครับ เพราะเราจะไม่มีวันได้เห็น Yelchin รับบทเชคอฟใน Trek ตอนใหม่อีกแล้ว… คิดถึงจริงๆ นะครับ

หนังเขียนบทและกำกับโดย Jeremy Saulnier ที่เคยฝากฝีมือไว้ใน Blue Ruin หนังดราม่าทริลเลอร์ชั้นดีอีกเรื่อง กับเรื่องนี้เขาก็ทำได้ดีเลยครับ มันชวนให้นึกถึงหนังเก่าๆ อย่าง Judgment Night ซึ่งผมว่าเรื่องนี้ทำดีกรีความกดดันออกมาได้มากกว่าเรื่องนั้นอีกครับ

แต่ก็คงต้องแล้วแต่คนชอบ เพราะเรื่องนั้นยังน่าดูซ้ำได้บ้าง (เพราะเครียด แต่ไม่เยอะเกิน) ในขณะที่เรื่องนี้ก็อย่างที่บอกครับ ความกดดันค่อนข้างเยอะ จนคาดว่าไม่น่าจะเอามาดูซ้ำอีกแน่ๆ แม้จะชอบการแสดงของเหล่าดารานำแค่ไหนก็เถอะ

สรุปว่าเรื่องนี้อยากให้ดูกันครับ แต่ก็ต้องเตรียมใจรับความเครียดกันไว้หน่อยนะครับ เพราะหนังมันกดดันจริงๆ มีความหดหู่เจืออยู่มาก ฉากโหดๆ ก็มี แต่ไม่ถึงกับแหวะจนเกินรับไหว
คะแนนความชอบ 7/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน