บทความนี้จะมีการสปอยล์นะครับ ไม่อยากทราบไม่ควรอ่านครับ

จุดที่ผมชอบมากคือฉากที่เกิดเหตุในตอนนี้มันให้อารมณ์เหมือนหนังคลาสสิกเก่าๆ ที่พระเอกต้องไปหาทางออกจากค่ายกลหรือปราสาทปริศนา มันดูลึกลับและขลังดีครับ (ชอบสกรีนเซฟเวอร์บนทีวีที่เป็นรูปสายฝนมาก มันเสริมความขลังและอารมณ์กดดันได้อีกเพียบเลย)

การสู้กับ “ยูรัส โฮล์มส์” มันอาจไม่ได้แปลกใหม่นะครับ แต่มันสนุก แน่นอนว่าการแสดงของ Sian Brooke เธอเหนือชั้นมาก เหมือนเป็นการผสมกันระหว่างลูกสาวของแดร็กคูล่ากับฮันนิบาล เลคเตอร์ หลายซีนเจ๊แกดูน่าขนลุกดีครับ และดูแล้วเชื่อน่ะว่าเธอสามารถทำอย่างที่เราเห็นได้ ดูเป็นบอสในเงามืด ดูเป็นปีศาจในกล่องแพนโดร่าที่น่าสะพรึง

และที่ชอบอีกอย่างคือ “เด็กหญิงบนเครื่องบิน” เป็นการหักมุมที่เจ๋งมาก คืออันอื่นพอจะเดาออกนะ แต่อันนี้มันเป็นอะไรที่เจ๋งดี แล้วมันสื่อถึงสถานะของยูรัสได้แบบชัดเจน

“เด็กผู้หญิง อยู่คนเดียว ผู้ใหญ่รอบตัวหลับกันหมด เธอต้องการความช่วยเหลือ เครื่องกำลังจะตก”

คือมันสะท้อนจิตใจของเด็กที่ไม่ได้รับการเหลียวแลได้อย่างดีน่ะครับ เด็กมากมายก็เจอแบบนี้ “สับสน ไร้เข็มทิศ ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครสอนสั่ง ไม่มีใครอาทรจนไม่รู้จักคำว่ารักหรือห่วงใย”

ผู้ใหญ่ในวันนี้หลายคนก็เหมือน “เด็กหญิงบนเครื่องบิน” พยายามตะโกนสุดเสียง แต่ก็ไร้ความหมาย แล้วเครื่องก็ตก…

ไม่รู้ท่านอื่นคิดอย่างไร แต่ผมมองว่า “เด็กหญิงบนเครื่องบิน” เป็นเหยื่อที่มีคนๆ เดียวในโลกที่จะช่วยเธอได้… มีแค่ “เชอร์ล็อค” เท่านั้นที่จะช่วยได้… คนอื่นคงช่วยไม่ได้ แม้แต่หมอวัตสันก็ตาม

The Final Problem จึงเป็นเชอร์ล็อคตอนที่ถือว่า “ไปไกลที่สุด” ไกลจนหลายคนมองว่ามันออกทะเลจนกู่ไม่กลับ แต่กลับสำหรับผม มันพาเรื่องราวของเชอร์ล็อคให้ไปไกลและลึกกว่าที่จะมีหนังหรือซีรี่ส์ที่ดัดแปลงจากนิยาย Sherlock Holmes เรื่องไหนเคยทำได้มาก่อน

ในขณะที่ Easter Egg ก็ยังอุดมเหมือนเคยครับ ที่ผมชอบมากๆ คือ วิคเตอร์ เทรเวอร์ ที่แฟนนิยายคงจำได้ว่าชื่อนี้คือชื่อของเพื่อนคนแรกและคนเดียวของโฮล์มส์ก่อนการมาของหมอวัตสัน (ถูกกล่าวถึงในตอนเรือบรรทุกนักโทษ – The Gloria Scott ตอนนี้รวมอยู่ในชุดจดหมายเหตุ) ส่วนในซีรี่ส์ก็มีการดัดแปลงเนื้อหาไป แต่โดยใจความแล้ววิคเตอร์ก็ยังเป็นเพื่อนคนสนิทคนเดียวของโฮล์มส์เช่นเดิม

หรือชื่อคฤหาสน์มัสเกรฟส์ ก็มาจากตอนปริศนาลายแทง (The Musgrave Ritual รวมอยู่ในเล่มจดหมายเหตุเช่นกัน) และที่ลืมไม่ได้คือตอนจบที่เชอร์ล็อคและหมอวัตสันวิ่งออกมาจาก Rathbone Place ซึ่งก็เป็นการคารวะ Basil Rathbone ผู้สวมบทโฮล์มส์เมื่อยุค 1940 (เขาเป็นโฮล์มส์คนโปรดของผมเลยครับ) ซึ่งกิมมิคเล็กๆ เหล่านี้มันเป็นอะไรที่เจ๋งดีครับ และซีรี่ส์ Sherlock ก็มีอะไรแบบนี้อยู่ตลอดด้วย

สรุปนะครับ ผมโคตรชอบตอน The Final Problem เลย ผมจะไม่ใช้คำว่ามันเป็นตอนที่ดีที่สุดนะครับ แต่ยกให้เป็นตอนในดวงใจ ที่ผมชอบพอๆ กับตอน The Reichenbach Fall เลย
คะแนนความชอบ 9/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน