หนึ่งการเดินทาง เกิดขึ้นได้จากหลายเหตุผล

เวลาเราเดินทางไปที่ไหนสักแห่งนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเรา “อยากไปอยู่ตรงนั้น” ก็อาจจะเป็นเพราะเรา “อยากไปจากตรงนี้”

หากเราอยากไปอยู่ตรงนั้นจริงๆ การเดินทางไปให้ถึงที่นั่นอาจนำเราไปสู่ความสุขในแบบที่เราต้องการ

แต่หากเป้าหมายจริงๆ ของเราไม่ใช่การไปอยู่ตรงนั้นแล้วล่ะก็ การเดินทางของเราอาจกลายเป็นเพียง “การหลบหนี” เท่านั้นเอง

Little Forest: Winter/Spring เปรียบได้กับจิ๊กซอว์ส่วนที่เหลือ ที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องราวได้ชัดเจนมากขึ้น หลังจากภาค Summer/Autumn ได้แนะนำให้เรารู้จักอิชิโกะ (Ai Hashimoto) สาวน้อยที่เลือกจะกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเก่าในชนบทของเธอ

ในมุมหนึ่งเราจะได้เห็นอิชิโกะใช้ชีวิตเรียบง่าย กินอาหารที่ปรุงเอง กินพืชผักที่ปลูกเอง ดูแล้วก็ชวนให้รู้สึกสบายๆ อยู่ในที แต่ขณะเดียวกันหนังก็เกริ่นให้ทราบว่าในใจของอิชิโกะนั้น จริงๆ ก็ยังมีปมคาอยู่ ไม่ว่าจะปมเรื่องแม่ หรือปมปัญหาชีวิตที่เธอเคยเจอสมัยใช้ชีวิตอยู่ในเมือง

พอมาภาคนี้เราก็ยังได้เห็นวิถีชีวิตแบบบ้านๆ ของอิชิโกะต่อครับ เริ่มจากฤดูหนาวก่อนจะจบด้วยฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งหนังก็เล่าให้เราเห็นถึงสภาพจิตใจของอิชิโกะมากขึ้น และเห็นไปถึงบทสรุปของทางที่เธอเลือก

ออกตัวเลยครับว่าชอบหนังชุดนี้มาก สิ่งแรกที่ชอบคือภาพสวยๆ ของธรรมชาติที่ในแต่ละฤดูก็มีสีสันและความโดดเด่นต่างกันไป นอกจากนี้บรรยากาศของแต่ละฤดูยังนำเสนอเข้ากับเรื่องราว ความรู้สึก และสภาวะอารมณ์ของอิชิโกะ ณ เวลานั้นๆ อีกด้วย

สิ่งต่อมาคืออาหารครับ ไม่ว่าจะภาคนี้หรือภาคแรกก็เต็มไปด้วยเมนูชวนหิว ซึ่งเมนูส่วนใหญ่เรียบง่าย สีสันไม่จัด แต่กลับน่าลิ้มลอง ส่งผลให้หนังเรื่องนี้ไม่ควรดูตอนดึกจัดๆ ยามที่เราไม่สามารถหาอะไรมาใส่ปากได้

และสิ่งที่ผมชอบที่สุดคือปมของอิชิโกะ ที่ตลอดเรื่องแม้หนังจะไม่ได้นำเสนอแบบเน้นมากมาย แต่การนำเสนอแบบช้าๆ เรื่อยๆ มันก็ทำให้เราซึมซับอารมณ์ความรู้สึกของอิชิโกะได้ดีเหมือนกัน… แน่นอนว่าคนชอบหนังที่มีสีสันหรือหวือหวา อาจจะไม่โอกับการนำเสนอแบบ Slow เช่นนี้ แต่ถ้าใครชอบหนังซึมลึกทางอารมณ์และบรรยากาศล่ะก็ เชื่อว่าท่านจะดูไปอินไปได้ไม่ยาก

****** สปอยล์ ไม่อยากทราบข้ามได้เลย ******

การที่อิชิโกะกลับมาบ้านนั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะเธออยากกลับมาตั้งหลัก หลังจากเธอมีปัญหาตอนอยู่ในเมือง แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งเธอก็ตระหนักครับว่าการทำเช่นนั้นไม่ได้ทำให้ปัญหาหายไป เลยเอาเข้าจริงเธอก็ยังรู้สึกไม่ดีต่อปัญหานั้นอยู่เป็นระยะ

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับไปเผชิญกับอะไรก็ตามที่เธอพยายามหนีมา พยายามกลับไปเอาชนะมันด้วยตนเองให้ได้

ผมชอบมุมมองอย่างหนึ่งของอิชิโกะที่เธอรู้สึกขึ้นมาว่า หากเธอจะใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเก่าในชนบทแห่งนี้ เธออยากอยู่เพราะเธอต้องการ เพราะเธอพร้อม… ไม่ใช่เพราะเธอหนีมา

“ฉันเคารพที่นี่” ประโยคนี้เป็นประเด็นที่น่ารักนะครับ มันทำให้รู้สึกเลยว่าเธออยู่ที่นี่นานจนเธอรู้สึกให้เกียรติสถานที่แห่งนี้ จนเธอเห็นคุณค่าของมัน และอยากปลดพันธนาการใดๆ ก็ตามที่ยังติดอยู่กับตัวให้หายไป แล้วจากนั้นค่อยกลับมากินนอนที่นี่ด้วยความรู้สึกที่ “เต็ม” ไม่ใช่ด้วยความรู้สึก “ขาด” แบบที่เธอเป็นอยู่

***************************************************

Little Forest ไม่ได้เป็นเพียงหนัง Slow Life แต่มันยังเป็นหนังที่ชี้ชวนให้เราสำรวจและค้นหาตัวเรา เพื่อให้เรายอมรับและเข้าใจในความรู้สึกของตนเองอย่างแท้จริง

หากเราทำได้ดังนั้น ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม แต่เราก็จะยังรู้สึกดีได้ เพราะบ้านที่แท้จริงของเราจะไม่จำเป็นต้องเป็นตึกรามบ้านช่องที่เป็นหลังๆ แต่เราจะมีตนเองนี่แหละเป็นบ้านเป็นเรือน ที่พร้อมช่วยให้จิตใจเรามีพลัง พร้อมเดินหน้าต่อไปในวันพรุ่ง ไม่ว่าจะมีเรื่องดีหรือร้ายเกิดขึ้นแค่ไหนก็ตาม
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน