ผมเชื่อว่าคนดูหนังทุกคนจะต้องมีดาราที่เราจดจำได้อย่างรวดเร็วตั้งแต่เห็นครั้งแรก แม้ว่าบทของเขาหรือเธออาจจะไม่ได้เด่นแบบเต็มที่ แต่เราก็รู้สึกว่าถูกชะตาอยู่ลึกๆ แล้วก็อยากเอาใจช่วยให้ดาราคนนั้นๆ ประสบความสำเร็จบนเส้นทางสายนี้

ผมเองก็มีหลายคนครับ อย่าง Jennifer Connelly นี่ก็ถือเป็นดาราคนแรกๆ เลยที่รู้สึกชอบ อีกคนก็ Archie Kao ที่เล่นประจำอยู่ใน CSI (แต่ระยะหลัง Wallace Langham ท็อปฟอร์มกว่า บทของเขาก็เลยหายไป)

และ Marguerite Moreau ก็เป็นอีกคนที่ผมชอบครับ จำได้ว่าเตะตาเธอตั้งแต่ตอนเล่น The Mighty Ducks ซึ่งนอกจากหนังชุดนั้นแล้วเธอก็แทบจะไม่มีบทเด่นๆ อีกเลย ระยะหลังก็เน้นเล่นหนังทุนต่ำเสียเยอะ

ดังนั้นผมเลยดีใจครับที่ได้เห็นเธอมาเล่นในหนังโรแมนติกของ Hallmark เรื่องนี้ เป็นหนังวาด้วยวันคริสต์มาส ซึ่งก็แน่นอนว่ามันจะต้องมีครบทั้งความโรแมนติก หวานๆ และความอบอุ่นแทรกอยู่ในบรรยากาศ

เรื่องเริ่มเมื่อ ลิลลี่ (Isadora Swann) ส่งจดหมายไปถึงซานตาคลอส เพื่อขอให้ซานต้าช่วยทำให้แม่ของเธอ (Marguerite Moreau) มีรอยยิ้มและมีความสดชื่นอีกครั้ง เพราะหลังจากพ่อของลิลลี่จากไปแล้ว แม่ของเธอก็ดูจะไม่มีความสุขเหมือนแต่เก่าก่อน

แน่นอนว่าจดหมายไม่ได้ไปถึงซานต้าครับ แต่ไปถึงมือของ เจค นักเขียนหนุ่ม (Mike Faiola) ที่กำลังรู้สึกสับสนและหมดไฟในชีวิต ดังนั้นพอเขาได้อ่านจดหมายฉบับนี้ เขาก็บังเกิดความรู้สึกตื่นตันและอยากเขียนข้อความดีๆ ตอบกลับให้กับลิลลี่

จากนั้นมาเจคกับซีเลีย (แม่ของลิลลี่) ก็ได้เขียนจดหมายตอบไปมาซึ่งกันและกัน และเมื่อถึงจุดหนึ่งเจคก็ตัดสินใจเดินทางไปหาซีเลียแบบไม่ให้เธอรู้ตัว (และเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าคนเขียนจดหมายตัวจริงคือใคร เพราะเจคลงท้ายว่า “รักเสมอ, จากซานต้า” อยู่ตลอด)

อย่างแรกที่ผมชอบเลยก็คือบรรยากาศครับ อันนี้หนัง Hallmark ทำได้ดีเสมออยู่แล้ว เรื่องนี้ไปถ่ายทำที่นอร์ธฟิลด์ รัฐมินนิโซตา ซึ่งเป็นเมืองที่น่ารักและอบอุ่นดีครับ ยิ่งไปถ่ายช่วงใกล้ๆ เทศกาลคริสต์มาสก็ยิ่งได้อารมณ์หนาวๆ (แต่ชวนให้อบอุ่น) มากขึ้นไปอีก

และหนังยังจับภาพบรรยากาศของเมืองในช่วงเทศกาลมาให้เราได้ชมด้วยครับ บอกตรงๆ ว่าน่าไปเดินเล่นนะ มันคงรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจอย่างยิ่งทีเดียว ยิ่งตอนกลางคืนแต่ละบ้านแต่ละร้านมีการประดับไฟ มันเป็นอะไรที่สวยงามแบบเรียบง่ายดีจริงๆ

เรื่องนี้ Moreau ยังแสดงได้ดีครับ แม้หน้าตาจะบ่งบอกถึงอายุก็ตาม (ตอนนี้เธออายุ 40 แล้วครับ… ผมติดตามมาตั้งแต่เธออายุ 15 น่ะครับ) และหนูน้อย Isadora Swann ก็ดูน่ารักดีไม่น้อย

แต่ที่ผมชอบสุดคงยกให้การแสดงของ Faiola ชอบตอนที่เขาเดินทางไปแล้วเจอนางเอกจริงๆ (แต่นางเอกยังไม่รู้) เขาก็เลยทำท่าอึ้งๆ อายๆ วางตัวไม่ถูก มือไม้เกิน คือมันเป็นอะไรที่น่ารักดีน่ะครับ และมันทำให้เราแอบเอาใจช่วยให้เขาสมหวังด้วย (เพราะซีเลียก็มีหนุ่มมาจีบเหมือนกัน)

หนังยังสื่อความหมายดีๆ ของการเขียนจดหมายด้วยมือ ประมาณว่ายุคนี้คีย์บอร์ดและทัชสกรีนมันครองโลกน่ะครับ น้อยคนที่จะยังเขียนจดหมายด้วยมือแบบนี้ มันเลยสะท้อนถึงความคลาสสิกของจดหมายได้ในระดับหนึ่ง และยังมีคำคมดีๆ อย่าง “Death leaves a heartache no one can heal, love leaves a memory no one can steal.” ซึ่งหลายคนอาจเคยอ่านเจอมาบ้าง ซึ่งพอเอามาใช้ในหนังมันก็เป็นอะไรที่เหมาะดีครับ

สรุปว่าเป็นหนังที่อาจจะไม่ได้สุดยอดน่ะนะครับ อีกทั้งตอนจบยังอาจจะง่ายไปหน่อยก็ตาม แต่มันกลมกล่อมพอเหมาะ เอาไว้ดูเบาๆ เพลินๆ ในช่วงเทศกาลได้เป็นอย่างดีครับ
คะแนนความชอบ 7/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน