หนังสไตล์เอาความจริงของสังคมมาตีแผ่นี่จัดว่าเข้าทางผมเลยครับ ดูแล้วชอบเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าจะชอบมากหรือชอบน้อยเท่านั้นเอง และสำหรับเรื่องนี้ ผมเข้าข่ายชอบมากครับ ^_^

ประเด็นที่ถูกเอามาตีแผ่ในเรื่องคือเรื่องการเงินครับ พวกการลงทุน ค้าหุ้น เรื่องย่อเล่าแบบง่ายๆ คือ ขณะที่พิธีกรรายการวิเคราะห์หุ้นนามว่า ลี เกตส์ (George Clooney) กำลังดำเนินรายการอยู่ จู่ๆ ก็มีชายชื่อ ไคล์ (Jack O’Connell) โผล่เข้ามา แล้วก็เอาปืนจ่อหัวเขา ตามด้วยเอาเสื้อกั๊กติดระเบิดบังคับให้ลีใส่

ไคล์หมดตัวจากหุ้นที่ตกฮวบไปเมื่อวันก่อน (เขาซื้อตอน $75 เหรียญครับ แล้วพอมันตกก็เหลือแค่ไม่ถึง $9 เหรียญเท่านั้น) แล้วสิ่งที่เขาต้องการคือ เขาอยากได้คำอธิบายว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ หุ้นที่ใครๆ ก็บอกว่าน่าเชื่อถือถึงตกรุนแรงจนเขาสิ้นเนื้อประดาตัวแบบนี้

หนังเป็นแนวดราม่าผสมทริลเลอร์แนวจับตัวประกันซึ่งทำออกมาได้ดีครับ คือมันไม่อาจไม่ได้สุดยอดลุ้นโคตรๆ อะไรแบบนั้นนะ แต่ถือว่าทำได้น่าติดตาม แม้จะมีช่วงผ่อนหรือช่วงช้าบ้าง แต่ก็ไม่มากจนเกินไปครับ

หนังมักจะหยอดอะไรที่ชวนให้คนดูอยากติดตามต่อ แทรกลงไปเป็นพักๆ เช่นบางช่วงก็เน้นลุ้น เน้นตื่นเต้น บางช่วงก็เน้นบทสนทนาเชือดเฉือนที่กระแทกวงการค้าหุ้นและวงการการเงิน (ซึ่งผมชอบมากเพราะหลายอย่างมันตรงดี) และบางจังหวะก็แทรกความฮาลงไปได้แบบกำลังดี (เรื่องไวอากร้าน่ะครับ 555)

ในแง่การแสดงก็หายห่วงล่ะครับ ไม่ว่าจะ Clooney, Julia Roberts ในบทโปรดิวเซอร์คุมรายการที่ต้องคอยวิ่งวุ่นหาทางทั้งจัดรายการและแก้สถานการณ์, O’Connell ก็ไปได้ดีกับบทไคล์ ซึ่งเขาก็ดูน่าสงสารล่ะครับ สภาพโทรมเหมือนหมดตัวจริงๆ

นอกจากนี้ยังมี Dominic West ในบท วอลท์ แคมบี้ เจ้าของบริษัทที่หุ้นตกฮวบๆ นั่นแหละ ขานี้ก็เล่นได้น่าหมั่นไส้สมบท และที่ลืมไม่ได้คือ Caitriona Balfe นางแบบสาวที่เริ่มหันมาเอาดีทางการแสดง (เธอเป็นที่จดจำมากจากซีรี่ส์ Outlander ครับ) มาเรื่องนี้เธอก็ทำให้เราเชื่อครับ ว่าจริงๆ แล้วเธออยู่ข้างไหนกันแน่ ระหว่างบริษัทที่เธอทำงานให้ หรือคนมากมายที่ต้องสูญเสียเงินในชั่วข้ามคืน

โดยส่วนตัวผมว่า Clooney เป็นเหมือนเครื่องหมายการค้าสำหรับหนังแนวกระแทกความจริงน่ะครับ หลายเรื่องที่พี่แกเล่นก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ไม่ว่าจะ Syriana, Michael Clayton, Up in the Air หรือ The Ides of March ทุกเรื่องล้วนสามารถเอา “เรื่องจริงมาพูดเล่น” ได้อย่างน่าสนใจและชวนคิดอย่างยิ่ง

อย่างเรื่องการลงทุนที่เรามักได้ยินเสมอว่า “การลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ซื้อควรศึกษารายละเอียดก่อนตัดสินใจลงทุน” ซึ่งประโยคสั้นๆ นี่เราต้องมองให้ลึกครับ มันไม่ใช่แค่ศึกษาผลประกอบการองค์กร แต่มันต้องศึกษาทั้งหมด และหนึ่งในนั้นก็คือความเสี่ยงที่เกิดจาก “ตัวคน” ด้วย

ถ้าพูดกันแบบไม่อ้อมค้อมก็คือ คนที่เกาะกระดานอยู่เบื้องหน้านั้นไม่มีทางรู้หรอกครับคนที่อยู่หลังกระดานหรือเหนือกระดานน่ะเขากำลังทำอะไรกันอยู่ แต่ที่แน่ๆ คือเขาเอาเงินของเราไปบริหารและลงทุน และบางครั้งก็น่าขำที่แม้มันจะเป็นเงินของเราแต่เรากลับไม่มีสิทธิ์ในมันอย่างแท้จริง จะไปเรียกคืนเต็มจำนวนตามที่ต้องการไม่ได้ เพราะเราต้องเล่นตามเกมและกติกาที่เขากำหนดกันมา

แต่ปัญหาคือ เขาเอาเงินเราไปทำอะไรบ้าง? แอบเอาเงินเราไปหมุนนอก “เกม” ไหม? ซึ่งก็มีหลายกรณีศึกษาที่ทำให้เรารู้ว่าคนที่เอาเงินเราไปบริหารนั้นน่ะ บางครั้งก็ไม่สนกฎกติกาอะไรที่บอกเราไว้หรอกครับ เขาแค่มุ่งแต่จะทำเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของตัวเองเท่านั้น

ถ้าเงินกองนั้นได้กำไร เราก็ได้กำไร เขาก็ได้กำไร แต่ถ้ามันขาดทุนขึ้นมา เราก็ขาดทุน แล้วเขาก็จะปิดปากเราว่า “คุณยอมรับความเสี่ยงแล้วนี่ จะมาโทษกันได้ไง ทีนี้ตอนได้เงินคุณก็ดีใจไม่ใช่เหรอ ของแบบนี้มันมีได้มีเสีย” ฯลฯ และที่น่าเจ็บใจคือแม้เขาจะล้มแต่ก็เขาล้มบนฟูกครับ และฟูกส่วนใหญ่ก็ถูกยัดด้วย “เงินของเรา” นั่นแหละ
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน