(ก่อนอื่นต้องบอกว่าอาจมีการเปิดเผยเนื้อเรื่องบ้างนะครับ หากไม่อยากทราบใดๆ ทั้งสิ้นก็สามารถหยุดอ่านได้ครับ หรือไว้ดูก่อนแล้วค่อยมาอ่านก็ได้ เพื่ออรรถรสที่ครบถ้วน)

ซีนที่ผมชอบเป็นพิเศษต้องยกให้ซีนไล่ล่าบัคกี้ ตั้งแต่ตรงบันไดแล้วไล่มาถึงถนนน่ะครับ คืออย่างมันส์อ้ะ ตื่นเต้น เร้าใจ และสะใจโคตรๆ แต่ละซีนออกแบบได้ดี การต่อสู้ถือว่าเร็ว ไว แต่ไม่มั่ว แม้พวกฮีโร่จะฟัดกันนัวแค่ไหน แต่มันดูออกน่ะครับว่าใครทำอะไร ใครใช้กำลัง ใครใช้สมอง ใครใช้จังหวะ ซึ่งผมว่าฉากนี้สเกลถือว่าไม่ธรรมดาครับ ทำออกมาได้ลงตัวขนาดนี้นี่ยกนิ้วให้เลยจริงๆ

ส่วนฉากประจัญบานใหญ่อันเป็นไฮไลท์สำคัญก็สมการรอคอยครับ มันส์มาก ไม่ปฏิเสธครับที่มันดูอีนุงตุงนัง แต่ผลที่ได้ก็คือ “นัวแต่ไม่มั่ว” เป็นการสู้ที่ทั้งสนุก และแอบเฮิร์ทอยู่ในใจไปในคราวเดียว อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ ได้เห็นฮีโร่มาฟัดกันน่ะมันมันส์อยู่แล้วล่ะ แต่ใจก็รู้อยู่ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันน่ะ มันเลยเป็นความมันส์ที่แฝงความหดหู่เล็กๆ เหมือนกัน

แง่มุมกล้องนี่ก็ไม่ต้องห่วงเหมือนกันครับ ได้ผู้กำกับภาพ Trent Opaloch เจ้าเดิมจากภาค The Winter Soldier (และเขายังมีผลงานอย่าง District 9, Elysium และ Chappie อีกด้วย) ซึ่งก็คุมแต่ละซีนได้ดี ฉากแอ็กชันถือว่าจับอารมณ์มาได้ครบ และสามารถถ่ายทอดแบบเล่นจังหวะกับอารมณ์ได้อย่างดี

เช่น ฉากไหนอยากให้รู้สึกอึดอัด พี่แกก็ทำได้ครับ อย่างฉากฐานลับตอนท้ายที่ดูกว้างใหญ่ แต่พอถึงจุดที่เรื่องขมวดปม เขาก็สามารถจับภาพให้บังเกิดความอึดอัดได้แบบพอเหมาะ ในขณะที่ฉากธรรมดาๆ (อย่างฉากในฐานอเวนเจอร์ส) ที่ดูไม่มีอะไรมาก แต่มุมกล้องก็ถ่ายทอดจังหวะอารมณ์ของฉากนั้นๆ ได้ดี อย่างฉากไหนง่ายๆ ก็มาอารมณ์หนึ่ง หรือฉากไหนเคร่งเครียดขึ้นมา มุมกล้องก็เป็นอีกแบบหนึ่ง ซึ่งก็จะได้อีกอารมณ์หนึ่ง ถือว่ามือแม่นทีเดียวครับ

นี่ได้ข่าวว่าเขาจะตามไปกำกับภาพใน Avengers: Infinity War ด้วย ก็ถือว่าสมควรล่ะครับ ทำงานกับผู้กำกับแบบเข้ากันได้แบบนี้แล้วน่ะ

ส่วนดนตรีของ Henry Jackman (ภาค The Winter Soldier และ Kingsman: The Secret Service) ก็ถือว่าน่าพอใจเหมือนเดิมครับ ต้องยอมรับว่าสไตล์ของพี่แกนั้นไม่ได้มาพร้อมธีมเด่นๆ ที่ฟังแล้วติดหู แต่จะมาในแนวดนตรีประกอบที่ช่วยดันให้ฉากหรือเหตุการณ์นั้นๆ ไปถึงอารมณ์ที่เหมาะ เช่นจุดพีคหรือจุดชวนให้สงบอะไรแบบนั้นเป็นต้น

ส่วนดารานั้นก็ถือว่าเล่นได้หายห่วงแล้วครับ ทุกคนมีคาแรคเตอร์ที่ชัดเจน เหล่าฮีโร่หน้าเก่าน่ะเราฝังหัวไปแล้วล่ะว่าใครเป็นใครบ้าง แค่เห็นหน้าก็เด่นในใจเราแล้วครับ ดังนั้นมาพูดถึงหน้าใหม่บ้างดีกว่าครับ รายแรกก็คือ Chadwick Boseman (42) ที่เหมาะมากๆ กับบทแบล็ค แพนเธอร์ ดูองอาจ ดุดัน และยังได้คะแนนบวกอีกเยอะในฉากบู๊ที่ทีมงานออกแบบมาให้แบล็ค แพนเธอร์มีความเด่นในหลายๆ วาระ

และที่หลายๆ คนรอดูอย่าง สไปเดอร์แมน ก็ถือว่าไม่ผิดหวังเลยครับ Tom Holland สวมบทได้ดีมาก ซึ่งผมก็ยังไม่ฟันธงน่ะนะครับว่าเขาจะเป็นสไปเดอร์แมนที่ดีที่สุดได้หรือไม่ แต่ก็บอกได้เลยครับว่า Holland เอาอยู่ ตอนเป็นปีเตอร์ ปาร์กเกอร์ก็ดูน่าจดจำดี ส่วนตอนอยู่ในคราบสไปเดอร์แมนก็ถือว่าเด่นจัดๆ ลีลาตีไปพล่ามไปของนายคนนี้นี่เป็นอะไรที่ชูรสแบบสุดๆ เลย

ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกครับที่หนังให้พื้นที่กับตัวละครใหม่ๆ ในอัตราที่มากพอสมควร มันให้ทั้งความสนุกและรสชาติใหม่ๆ กับหนังได้อย่างดี

ส่วน Daniel Brühl ในบทตัวร้ายประจำตอน จะว่าไปพี่แกก็ไม่เด่นเท่าไรครับ แต่ก็เป็นอะไรที่รับได้นะ เพราะตัวร้ายรายนี้ไม่ได้เป็นพวกสายลุย ส่วนใหญ่จะใช้สมองและการวางแผนมากกว่า เลยไม่แปลกครับที่เขาจะไม่เด่นเท่าฮีโร่คนอื่นๆ และไม่แปลกใจที่เนื้อที่ในหนังจะแบ่งให้เขาไม่มากเท่าไร (เพราะยังไงพี่แกก็คงไม่มีหนังของตัวเองออกมาอยู่แล้วน่ะครับ ไม่ต้องเด่นมากก็ได้ ไม่เหมือนแบล็ค แพนเธอร์กับสไปเดอร์แมน 555) แต่ถ้าว่าในแง่การแสดงแล้ว Brühl ก็ไม่ทำให้ผิดหวังครับ

Emily VanCamp มาภาคนี้สวยสะพรั่งเด่นขึ้นกว่าเดิม ไปๆ มาๆ ผมว่าบทชารอน คาร์เตอร์ของเธอดูเด่นกว่าที่คิด ตอนแรกนึกว่าจะมีบทบาทไม่มาก แต่ไปๆ มาๆ ถือว่ามีบทเยอะครับ จนสามารถเรียกว่าเป็นนางเอกของกัปตันอเมริกาได้แบบไม่กระดากเลยล่ะครับ
Marisa Tomei โผล่น้อย แต่ก็น่าจดจำนะครับ ถือเป็นป้าเมย์ที่ดูสวยกว่าป้าเมย์คนอื่นๆ (555) อีกคนที่น่าสนใจคือ Martin Freeman ที่เชื่อว่าในอนาคตน่าจะมีบทบาทอีก และ William Hurt กลับมารับบทนายพลรอสส์ คนเดิมจาก The Incredible Hulk
รีวิวยังไม่จบครับ พรุ่งนี้มาต่อกัน
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน