เชื่อว่าหลายคนอาจรู้สึกผิดที่ผิดทางกับผลงานชิ้นนี้ของลุง Woody Allen โดยเฉพาะคนที่ “ฟิน” กับหนังเรื่องก่อนหน้าของลุงเขาอย่าง Midnight in Paris ที่ทุกอย่างลงตัว กลมกล่อม ลื่นคอ ดูแล้วรักหนัง รักตัวละคร และรักปารีสขึ้นมาติดหมัด

กับงานชิ้นนี้ก็เหมือนจะเป็นงานเบาๆ พักอารมณ์ของลุงเขาน่ะครับ ทำออกมาเน้นฮา โดยสอดแทรกแง่คิดและการจิกกัดตามสไตล์ของลุง Woody ลงไป อาจไม่ลึกไม่ซึ้งเหมือนคราวก่อน แต่ยังพอดูเพลินได้ครับ

เรื่องในหนังมาเกิดที่กรงโรม ประเทศอิตาลี่ครับ ตัวละครก็อีนุงตุงนังตามประสาหนังตลกของลุงเขา เริ่มจากคู่รักต่างเชื้อชาติ มิเกลันเจโลและเฮย์เลย์ (Flavio Parenti และ Alison Pill) ที่มาเจอกันในโรมและคิดจะแต่งงานกันเฮย์เลย์จึงต้องให้พ่อแม่ของเธอเดินทางมายังโรมเพื่อให้พ่อแม่ว่าที่บ่าวสาวได้รู้จักกัน (ลุง Woody แสดงเองครับ เล่นเป็นพ่อคู่กับ Judy Davis) แต่ปรากฏว่าพ่อของเฮย์เลย์ก็เพี้ยนได้ใจ จนก่อเรื่องขึ้นมา หลังจากเขาได้ยินพ่อของมิเกลันเจโลร้องเพลงตอนอาบน้ำ แล้วรู้สึกว่ามันเพราะมากจนอยากพาไปเล่นละครเวที!

ต่อมาก็คู่ข้าวใหม่ปลามัน แอนโทนิโอ้ (Alessandro Tiberi) และมิลลี่ (Alessandra Mastronardi) ที่มาฮันนีมูนในโรม แต่เพียงเพราะมิลลี่อยากหาร้านเสริมสวยเลยทำให้เธอหลงไปไกลจากโรงแรมมาก แล้วเธอก็ได้ผจญภัยในกรุงโรม ในขณะที่แอนโทนิโอ้ก็พอกันครับ ระหว่างรอมิลลี่ก็ดันมีโสเภณีนางหนึ่ง (Penélope Cruz) เดินมาในห้องและหมายจะบริการเขาท่าเดียว

ไหนจะเรื่องของแจ็ค (Jesse Eisenberg) หนุ่มนักออกแบบที่แอบตกหลุมรักโมนิก้า (Ellen Page) เพื่อนของแฟนเขา ที่แสนน่ารักและร้อนแรง

และอีกคนที่ลืมไม่ได้คือ เลียวโพลโด (Roberto Benigni) คนทำงานหาเช้ากินค่ำธรรมดาที่จู่ๆ ก็มีชื่อเสียงแบบไม่ทราบสาเหตุในชั่วข้ามคืน จนในที่สุดพี่แกก็โดนชีวิต “เซเลบ” กลืนกินไป

คือ… ถ้าท่านหวังอะไรที่อิ่มๆ กินใจ ได้อารมณ์ฟีลกู๊ดและฟินาเล่ แบบ Midnight in Paris อาจต้องทำใจครับ เพราะหนังเน้นขำ เน้นฮา ไม่ได้มีแง่มุมลึกซึ้งมากมาย ไม่ได้เน้นบรรยากาศอันน่ารัญจวนของกรุงโรม แต่จะออกแนวเสียดสีจิกกัด อย่างความเพี้ยนของพ่อเฮย์เลย์ที่มองอะไรก็เป็นเงินไปหมด ขนาดจัดการแสดงที่ดูตลกก็ยังทำ, มิลลี่ที่ดูไร้เดียงสา แต่เมื่อมีอะไรมายั่วเย้าให้นอกลู่นอกทางก็แอบจะทำเหมือนกัน หรือความรักแบบลับๆ ของแจ็คกับโมนิก้าที่ขนาดมีคนคอยเตือนก็ยังหยุดไม่อยู่ คือมันเป็นตลกสถานการณ์และตลกคำพูดสไตล์ Woody Allen ที่สนุกกับการกัดสิ่งต่างๆ น่ะครับ ถ้าคุณชอบแนวนี้ก็น่าจะพอสนุกอยู่ แต่หากไม่ถูกจริตก็อาจเฉยได้

ผมรู้สึกอย่างหนึ่งว่าลุงเขาตั้งใจบอกเล่าเรื่องพวกนี้ให้จบลงในทิศทางคล้ายๆ กัน (คือบทสรุปของแต่ละเรื่องราวไม่เชิงสวยสักเท่าไร) เหมือนเป็นการจิกอย่างที่บอกน่ะครับ ไม่ได้ตั้งใจให้ดูแล้วได้อารมณ์อิ่มเอม แต่จะให้ได้อารมณ์ประมาณว่า “คนเราทำเรื่องไร้สาระได้ขนาดนี้เชียวหรือ” ประมาณนี้มากกว่าครับ

แต่อย่างน้อยพลังดาราทั้งหลายก็ช่วยให้หนังดูเพลินได้ครับ นอกจากที่ผมเอ่ยนามไปแล้วก็ยังมี Alec Baldwin ที่บทพี่แกดูเหมือนจะน่าสนใจ แต่ก็ยังไม่น่าสนใจแบบเต็มร้อย ซึ่งจริงๆ ทุกตัวละครในเรื่องก็มาอีหรอบนี้น่ะครับ คือมีความน่าสนใจ มีอะไรที่เอามาเล่นได้อีกเยอะ แต่บทยังแจกแจงไม่มาก ยังลงลึกไม่พอ เลยทำให้ผลที่ได้มันออกมายังไม่ลงตัวอย่างที่ควรจะเป็น

ถ้าให้ว่าแบบตรงๆ ก็ต้องบอกว่าหนังอยู่ในระดับดูได้เพลินๆ แต่ไม่ถึงขั้น “ต้องดู” เพราะมันลูกเล่นและการเล่ามันยังไม่เฉียบขนาดนั้น อันนี้ว่ากันเฉพาะหนังจากฝีมือของลุงเขาน่ะนะครับ ถ้าชอบสไตล์นี้ผมแนะนำเรื่อง Small Time Crooks, Deconstructing Harry และ Everyone Says I Love You พวกนี้รับรองไม่ผิดหวังครับ
คะแนนความชอบ 6.5/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน