ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ Warner Bros. จะรู้ตัวหรือไม่น่ะนะครับ ว่าจักรวาล The Conjuring ตอนนี้ดูจะเป็นรูปเป็นร่างและดูมั่นคงกว่าจักรวาลของ DC ซะอีก (โดยไม่ต้องเล่นใหญ่อะไรมากมายด้วย 555)

จักรวาลนี้เริ่มก่อตัวอย่างช้าๆ จาก The Conjuring ก่อนจะต่อด้วย Annabelle ภาคแรกที่แม้จะไม่ถึงกับเจ๋งอะไรนัก แต่ก็ทำกำไรสวยงาม แล้วพอ The Conjuring 2 ออกมาก็ไม่ทำให้แฟนๆ ต้องผิดหวัง

สำหรับ Annabelle: Creation ก็ทำหน้าที่เป็นภาคก่อนหน้าของ Annabelle ครับ ย้อนไปถึงตอนที่สามีภรรยาตระกูลมัลลินส์ (Anthony LaPaglia และ Miranda Otto) สร้างตุ๊กตาแอนนาเบลล์ขึ้นมาด้วยความหวังว่าจะให้เป็นที่สิงสถิตย์ของลูกสาวที่ตายไป

แต่สิ่งที่เข้ามาสิงกลับเป็นสิ่งชั่วร้ายที่น่าสะพรึงจนพวกเขาต้องกักมันไว้ และพยายามจะทำความดีเพื่อลบล้างควมผิดพลาดด้วยการเปิดบ้านต้อนรับดูแลเด็กกำพร้า… หารู้ไม่ว่านั่นกลายเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสยอง

พูดได้เต็มปากว่าผมชอบภาคนี้มากกว่าภาคแรกครับ ชอบมากกว่าเยอะทีเดียว เพราะจังหวะกับบรรยากาศในภาคนี้มันโอเคขึ้น มันดูสยองแบบกินบรรยากาศ เป็นความสยองที่ก่อตัวทีละน้อยระหว่างดู ส่วนมุกตุ้งแช่ก็ไม่ต้องห่วงครับ มันมีอยู่แล้วล่ะ แต่ก็ถือว่าเป็นมุกที่ได้ผลอยู่

ดูแล้วชวนให้นึกถึง The Woman in Black 2: Angel of Death ที่โครงสร้างหลายอย่างคล้ายกัน นั่นคือเป็นหนังย้อนยุค มีกลุ่มเด็กกำพร้าไปอยู่ในบ้านที่มีปีศาจรอพวกเขาอยู่ แต่จุดต่างคือเรื่องนั้นจังหวะการหลอน การสร้างมิติตัวละคร และการเล่าเรื่องยังไม่เด่นเต็มที่

ในขณะที่เรื่องนี้หนังเดินเรื่องพอเหมาะ คือมันไม่ได้ฉับไวอะไร แต่ก็ไม่ได้ช้าจนน่าเบื่อ มีความสยองแวะมาเสิร์ฟเป็นพักๆ มีปมให้เราตามอยู่เรื่อยๆ และจุดที่ถือว่าเข้าท่าคือหนังไม่ละเลยตัวละคร อีกทั้งใช้ตัวละครในเรื่องเป็นหนึ่งในตัวขับเคลื่อน

หากเป็นหนังสยองเรื่องอื่นๆ ทิศทางพิมพ์นิยมก็คือ สร้างเหตุการณ์อะไรก็ได้เพื่อจะนำพาไปสู่ “ฉากตุ้งแช่” ในขณะที่ตัวละครก็เหมือนจะถูกใส่ลงไปเพื่อรอให้เจอผีเท่านั้น แต่กับเรื่องนี้ในแต่ละฉากที่เรื่องดำเนินไป มันมีการแบ่งโฟกัสที่ค่อนข้างพอดีระหว่างตัวละครกับฉากน่ากลัวที่เกิดขึ้น ว่าง่ายๆ คือผีเราก็ได้เห็น และฉากนั้นๆ เราก็จะสัมผัสได้ถึงตัวตนในบางแง่มุมของตัวละครด้วย

ผมชอบที่หนังทำให้เรารู้จักและอดไม่ได้ที่จะเห็นใจ เจนิซ (Talitha Eliana Bateman) เด็กที่อ่อนแอที่สุดจนโดนปีศาจจับจ้อง มันก็ได้อารมณ์สะเทือนใจเหมือนกันครับ เพราะยังไงเธอก็ต้องเจอเงามรณะของปีศาจร้ายคุกคามแน่ๆ

หนังอาจไม่ได้สดใหม่อะไรมากมายครับ และสู้ The Conjuring ไม่ได้ แต่อย่างน้อย David F. Sandberg (Lights Out) ก็กำกับมันออกมาได้ดี เป็นหนังสยองที่แบ่งสัดส่วนระหว่างเรื่องของตัวละคร เรื่องดราม่า และเรื่องสยองได้พอเหมาะ และที่สำคัญที่ทำให้มันเข้าชุดกับ The Conjuring ก็คือ หนังมีธีมเกี่ยวกับ “ความรัก ความผูกพัน และครอบครัว”

ในจักรวาล The Conjuring ความรักและครอบครัวคือขุมพลังอันยิ่งใหญ่ ความรักที่คนมีต่อกัน สามารถบันดาลให้เกิดพลังที่ดี ที่สร้างสรรค์ได้ แต่ขณะเดียวกันหากรักจนหลง รักจนยึดติด รักจนใจตนเองหนักอึ้ง มันก็จะก่อให้เกิดมหัตภัยก็ได้เช่นกัน… ไม่ว่าจะทางบวกหรือทางลบ “รักก็เป็นกุญแจที่เปี่ยมพลังเสมอ”

และที่ชอบอีกอย่างก็คือหนังมี Easter Eggs ด้วยครับ หลายอย่างมันเชื่อมไปถึงหนังเรื่องอื่นๆ ในจักรวาล The Conjuring โดยเฉพาะผีแม่ชีที่กำลังจะมาในปีหน้า ซึ่งหนังเรื่องนี้ก็ทำให้เรารู้สึกอยากดู The Nun มากขึ้นอีกพอตัวทีเดียว

หนังทำกำไรสวยงามเช่นเดิมครับ ตอนนี้ได้ไปทั่วโลกกว่า $170 ล้านแล้ว จากทุนแค่ $15 ล้านเท่านั้น และที่สำคัญคือถ้านับเป็นความดีของผลงานแล้ว จะมีแค่ Annabelle ภาคแรกเท่านั้นล่ะครับที่หลุดมาตรฐานไปหน่อย แต่อีก 3 เรื่องถือว่าเข้าเป้า เลยรู้สึกครับว่าจักรวาลนี้มั่นคงใช้ได้ทีเดียว

“ค่อยๆ ทำ ทำให้เหมาะๆ ไม่ต้องเร่งอะไรมาก และรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่” อาจเป็นหลักคิดที่เหมาะในการสร้างจักรวาลหนังสักชุดหนึ่งครับ (จริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ก็ควรคิดถึงหลักนี้เหมือนกัน หากไม่อยากให้พลาดพลั้งไป)
คะแนนความชอบ 7/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน