ทุกการกระทำย่อมมีผลตามมาเสมอ บางอย่างก็จะมีผลตามมาอย่างรวดเร็วฉับพลัน แต่บางอย่างมันจะค่อยๆ ส่งผลตามมาอย่างช้าๆ ช้าจนเราอาจคิดว่ามันไม่เป็นอะไร…

It Follows เป็นหนังหลอนที่ไม่ได้สยองแหวะเลือดสาด ขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้เน้นตุ้งแช่มากเท่าไรนัก เพราะผีร้ายในเรื่องมันไม่ได้โผล่แบบโดดเข้าใส่ แต่มันจะค่อยๆ เดินมาอย่างช้าๆ สง่างาม (555) เหมือนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแบบที่เราพบเห็นได้ทั่วๆ ไป

แต่ถ้าถามว่าน่าดูไหม ผมว่าน่าดูเลยล่ะครับ ถือเป็นหนังสยองที่ทำได้น่าติดตาม หลอนแบบลึกๆ แต่ผมก็คิดว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบน่ะครับ คงมีที่รู้สึกว่าหนังมันเนือยบ้าง หรือมีฉากน่ากลัวๆ น้อยไปบ้าง อันนี้คงต้องแล้วแต่รสนิยมครับ ส่วนผมนั้นเข้าข่ายชอบเลย

เรื่องของเจย์ (Maika Monroe) หญิงสาวที่โดนผีร้ายเดินตามหลังจากไปมีอะไรกับชายหนุ่มคนหนึ่งเข้า ซึ่งเขาก็อธิบายให้เธอฟังครับว่าผีตัวนี้จะเดินตามเรา และหากถึงตัวเมื่อไรมันก็จะฆ่าเรา ดังนั้นก็ต้องหนีไปเรื่อยๆ หรือไม่ก็ส่งต่อให้ผีตัวนี้ไปตามคนอื่น โดยการไปมีอะไรกับคนอื่นอีกต่อหนึ่ง

พล็อตก็แหวกดีครับ คืออาจไม่ใช่ของใหม่ทั้งหมดแต่ก็เป็นสไตล์แบบที่เห็นได้ไม่บ่อยสำหรับหนังแนวสยอง คือมันไม่ใช่หนังสยองไล่ฆ่าหรือเน้นความรุนแรง แต่มันเน้นที่ความหลอน อีกทั้งกฎ กติกา มารยาทของผีตัวนี้ก็น่าสนใจไม่เลวด้วย คือดูเหมือนไม่น่ากลัวนะ แค่วิ่งไปเรื่อยๆ หรือหนีไปเรื่อยๆ ก็น่าจะโอเค

แต่ปัญหาคือมันมาเมื่อไรก็ไม่รู้ เราก็ต้องหัน 360 องศารอบตัวตลอด และมันเปลี่ยนร่างเป็นใครก็ได้ อีกทั้งคนที่จะเห็นผีตัวนี้ได้ก็ต้องผ่านการมีอะไรกับคนที่โดนมันตามแล้วเท่านั้น ดังนั้นมันก็ชวนให้หวาดระแวงไม่น้อยล่ะครับ เพราะคนที่โดนจะประหนึ่งตัวคนเดียวในโลก ไม่มีใครช่วยหรือระวังภัยอะไรให้ได้เลย

ด้วยกติกาของผีตัวนี้ ทำให้คนดูอดสังเกตไม่ได้ว่าฉากไหนผีจะโผล่ ซึ่งมันไม่ได้โผล่แบบพรวดๆ ด้วย แต่มันมาแบบไกลๆ เห็นลิบๆ ก่อนจะใกล้เขามาทุกขณะ ถือเป็นการวางเงื่อนไขให้คนดูหลอนได้ไม่เลวเลยครับ แล้วยังลุ้นอีกด้วยว่าเจย์จะรู้ตัวทันไหม

จุดที่ผมโปรดมากที่สุดยกให้ดนตรีเลยครับ ทำได้ยอดเยี่ยมมาก บางฉากก็หลอนแบบเย็นยะเยือกด้วยโน้ตไม่กี่ตัว บางฉากก็หลอนคนดูด้วยทำนองโฉ่งฉ่าง ซึ่งเจ้าของผลงานก็คือ Rich Vreeland หรือที่หลายคนรู้จักในชื่อ Disasterpeace ก็ยอมรับล่ะครับว่าดนตรีเพิ่มอารมณ์หลอนให้หนังได้ดี

และที่สำคัญคือผมว่ามันไพเราะด้วยครับ บางแทร็คนี่ผมว่าอารมณ์มันได้เลยนะ อย่างแทร็คตอนประมาณนาทีที่ 45 น่ะครับ ทำนองมันเย็นๆ แต่ได้อารมณ์ดีมากๆ ตอนฟังขณะดูหนังมันอาจหลอน แต่ถ้าเอาไปฟังตอนเดินคนเดียวตามถนนหรือที่โล่งๆ ล่ะก็ มันจะได้อีกอารมณ์หนึ่ง (สำหรับผม มันทำให้เรามองโลกได้ในอีกอารมณ์หนึ่ง… เจ๋งดี)

ดาราในเรื่องก็เล่นได้ลื่นดีครับ อารมณ์ในหนังก็หลอนแบบนิ่งๆ ภาพสวยดี การเดินเรื่องอาจไม่กระชับ แต่ถือว่าเหมาะในทางอารมณ์ครับ ถือเป็นงานแจ้งเกิดแบบเต็มตัวให้ David Robert Mitchell ที่เขียนบทและกำกับหนังเรื่องนี้ (เขาเคยทำหนังสั้นมา 1 เรื่อง และหนังยาวอีก 1 เรื่องก่อนมาทำหนังเรื่องนี้ครับ)

ในแง่หนึ่งหนังอาจเหมาะเอาไปใช้สอนเพศศึกษาน่ะนะครับ สอนให้ระลึกว่าหลังมีเพศสัมพันธ์ มันย่อมมีผลที่ตามมาเสมอ คือมันอาจไม่ใช่ผีตามมาฆ่าหรอก แต่อาจหมายถึงการตั้งครรภ์, โรคต่างๆ ซึ่งการปล่อยให้อารมณ์พาไปเพียงครั้งเดียว ก็อาจทำให้ชีวิตเปลี่ยน หรือทำให้อนาคตของเราต้องผันแปรไป

หรือหากจะมองจากเหตุการณ์ ก็มองได้ว่าเจย์และผองเพื่อนวันๆ ไม่เป็นอันทำอะไร นอกจากต้องหาทางหนีผี (หรือหนี “ผล”) ที่เกิดจากเรื่องนี้ โดยนัยก็เหมือนจะกระแซะให้คิดครับว่าการมีอะไรกับคนอื่นนั้น ที่มีแล้วไม่มีเรื่องตามมามันก็มีนั่นแหละครับ แต่หากครั้งใดมีเรื่อง/มีผลตามมาล่ะก็ มันจะส่งผลต่อชีวิตเราแบบเต็มๆ เพราะชีวิตจะไม่เป็นอันเรียน ไม่เป็นอันทำงาน บอกพ่อแม่ก็ไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้ ต้องมาหมกมุ่นครุ่นติดแต่เรื่องนี้ ไม่ว่าจะอยากหรือไม่อยากก็ตาม (เพราะ “ผี” และ “ผล” มันจะตามเราไปติดๆ ไม่ปล่อยเราไปง่ายๆ) และแน่นอนว่ามันส่งผลต่ออนาคตของเราไปด้วย

ส่วนผมมองแบบเหมาครับ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องเซ็กซ์หรอก แต่ทุกเรื่องที่เราทำนั่นแหละ มันย่อมมีผลตามมาเสมอ ไม่ว่าจะทำเพราะอารมณ์หรือทำเพราะไตร่ตรองมาแล้วก็ตาม มันย่อมมีผลตามมา หากเป็นผลดีก็ดีไป แต่หากเป็นผลเสียเราก็ต้องรับผิดชอบมัน เตรียมรับมือกับมัน เพราะมันจะตามมาถึงตัวเราได้ทุกที่ทุกเวลา อยู่ที่ช้าหรือเร็วเท่านั้น

เป็นอีกหนึ่งหนังสยองที่ทำได้น่าติดตามครับ มันลึกลับ มันหลอนแบบเย็นๆ ใจก็คิดว่าสักวันคงเอามาดูซ้ำครับ เพราะชอบดนตรีในเรื่อง และหนังก็ย้ำเตือนให้เราตระหนักถึงผลแห่งการกระทำได้ไม่น้อยเหมือนกัน
คะแนนความชอบ 7/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน